tekrar karanlık yazılar . Bu dünya dokuz milyar için çok küçük . Aman nereye gitsem , acaba bana bakıyor mu , nefes alamıyorum , çıkış nerede , kaç gibi kalkarsınız , kendimden utanmıyorum . Gözümü açtım , ama o kadar çok açtım ki sanki yüz yıl uykudan sonra ilk defa açarmış gibi net . Gülüyoruz , tanıdığımız insanlarla ilgili masum konuşmalar yapıyoruz . Birimiz çayı döktü , anne bezle temizlemeye gelirken küçük kız ablasını ısırdı , ablası yalandan ağlamaya başladı , bir dakika sonra tekrar gülecek , numara yapmadığını sanmamızı istiyor , büyük kız yavru kediyi eve getirdi karmaşadan faydalanıp , babası şu yavruyu ellemeyin demedim mi derken onu alıp kendisi sevmeye başladı . Hiç kalkmamacasına yerde oturuyordum , çayın kalanını içtim , masanın uzak tarafına bıraktım bardağımı yenisinin doldurulması için , hem gülümsedim hem bunları düşündüm . Ne olursa olsun burası yaşamaya değer bir yer dedim . Gözlerimi kapattım . İşte , hayat böyle geçerdi . Hem de güzel geçerdi .
18