Son An
Son An
Alper Pek
İşte şimdi dibe vurdum diye düşündüm , her şey tükenmişti çünkü . Son maceramda rahmetli kevaşemle -dibinde kırıntıları kalmış- son birkaç parça gururumu da ayaklar altına alıp , çılgınlar gibi tepindikten sonra , gurursuzca , arsızca sürtüyordum Moda sokaklarında . Of ulan of ! O kadar mutsuzdum , o kadar şanssızdım ki Moda ’ da sürtebilmek için Söğütlüçeşme Cehennemi ’ nden Moda ’ ya uzun ve tempolu adımlar atmak zorundaydım . Her neyse .
İnsanları tanımak işe yarar bazen . Bu işte kullanacağım insanları tanıyor olmam da hem şans hem şanssızlıktı benim için , ama bilemezdim , önceden bilemezdim … Kalburüstü bir tabanca alabilmek için gerekli olan tüm bağlantıları sağlamıştım ; arkadaşımın arkadaşının nının nınısı … Üç yüz liraya hallolacakmış ‘ benim iş ’, rahat olaymışım .
Ha unuttum sahi , neden sürtüyordum gurursuzca ? Şöyle ki ; milletten birer ikişer lira söke söke üç yüzü tamamlamaya çalışıyordum , cebimde bebek gibi 27 lira , 35 kuruş vardı bile ! Hey yavrum be , akşama kadar biterdi bu iş ! Güzel olacak güzel diye geçirdim içimden . Tuhaf bir şekilde çok keyifliydim , bir de sigara mı çözseydim acaba birilerinden …
Akşam olmuştu , 7.35 ’ de hazırdı param , hatta üstüne altı buçuk liram daha kalmıştı . Onunla da birinci sınıf kalitede kağıt ve en siyahından tükenmez kalem çaktım .
Başladım . Sevgili ‘ geride bıraktıklarım ’... Cık , olmadı bu . Sevgili ailem , dostlarım , arkadaşlarım … Hayır hayır hayır ! Ne bu böyle be , resmi mektup yazar gibi ; oldu olacak sevgili devlet büyüklerim diye başlasaydım !? Olmaz , şu an rahatlamam lazım . Heyecan değil , miskinlik lazım bana … Ayrıca elimde zaten tek bir kağıt vardı , dikkatli kullanmalıydım . ‘‘ Bu mektubu bulacak olan kişi ( ler ) ve diğerleri … Arkamdan düşünecekleriniz zerre sikimde olmayacak . Zaten yaşarken haddinden fazla , hepinizin söylediklerini ciddiye aldım , kafa ayarımı bozdum . O yüzden şu andan itibaren sikim taşağıma denk , götüm trampet çalıyor felsefesindeyim . Ben bu mektubu niye yazıyorum , onu da açıklayayım : arkamdan ‘ yok şöyle depresifti , yok böyle intihar meraklısıydı , yok efendim her şeyi kötüye yorardı vik vik vik ’ diye konuşmayın diye … Değilim ulan ! Değilim arkadaş ! Bendeniz malumunuz , bipolarlıktan muzdarip , kötü ve kötümser yanları hep size denk gelmiş masum bir bireyim . Mutlu yanlarımı , iyimser günlerimi görmemiş olmanız benim suçum değil , o yüzden açık açık yazıyorum ; arkamdan ötmeyin öyle böyle . Anlamını bile bilmediğiniz kelimelerin kafanızı kırdığı odalarda , bir o yana bir bu yana salınırken asit kavanozlarda ; kıvrak gövdeleriniz ve vücutlarınıza ağır gelen ruhunuzla miskinleşmeye devam edin ! Hadi hoşça kalın , osuruktan teyyareler sizin olsun …’’
13