Tüm kültür endüstrisi ürünleri için geçerli olduğu gibi Matrix’ in de gösterildiği / izlendiği her yer, sanal birer İdeolojik Şantiye Alanı’ dır. Bu esas olarak; gerçek dünyadaki gerçek şantiyelerde, emeği sömürülerek hayatına devam etmek zorunda kalan çoğunluğun, zihinlerinde yürütülen bir inşa faaliyetini kapsar. Endüstrinin işlevi; gerçek şantiyelerin sanal suretleri içinde geçen veya sanal suretleriyle bağlantılı ya da onu çağrıştıracak yüzlerce şekilde, başka bir alternatifin olmadığına ikna etmek ve yaşanan adaletsizliği gizlemektir. O sebeple gerçek dünyadaki gerçek şantiyelerin sahipleri tarafından“ finanse” edilen hikâyelerin, gerçek şantiyeyi kötüleyen bir şey anlatmasını beklemek abesle iştigaldir. Çünkü bu ürünler göbek bağıyla gerçek şantiyenin sahiplerine bağlıdır, bir nevi patronun özel mülküdür. Ürünün belirlenmiş tek işlevi, zihinlerdeki ideolojik inşaatın devamını sağlamak, var olanın yıkılmasını önlemek, geleceğe aynı minvalde bir miras bırakabilmektir.
Sermayedarın seveceği türden bir doğal seleksiyon şekli olarak; işçi Şantiye’ ye girip emeğini satmak zorundadır yoksa sistem hayatta kalmasına izin vermez. Patron ise işçinin emeği üzerinden zenginleşirken, oluşan artı değerden onunla çok az bir kısmını paylaşmaktadır. Ayan beyan ortada olan bu bozukluk ise, gerçek şantiyenin, her türlü medya aracı kullanılarak farklı tür ve maskeler altında İdeolojik Şantiye Alanı’ nda olumlanmasıyla örtülür. Korkulan ayakların baş olması, sistemin bozulması, titizlikle kurulan düzenin yıkılmasıdır elbette. Kültür endüstrisinin görevi ise böyle bir durum yaşanmadan bunu engellemektir.( Bilindiği üzere bu başarılı olamadığı ya da kurulan hegemonya çatırdadığı takdirde şiddet gücü-polis, askeriye vs.- devreye girer.)
O sebeple ideolojik şantiye için üretilen ürünlerde, kurmaca kötüler yaratılıp kurmaca iyiler tarafından cezalandırılabilir, çok fakir bir işçi bir gün şantiye sahibi olabilir, yanık sesli bir işçi yoldan geçen prodüktör tarafından keşfedilip türkücü yapılabilir, şantiyeye yeni gelen inşaat şefi hanıma bir gariban işçi aşık olabilir vs... Örnekler sayısız şekilde çoğaltılabilir.
Yani işçi perdede / kitapta / sahnede gördüğü Şantiye’ yi öven / içinde olmayı doğallaştıran / adaletsiz gelir dağılımını dert etmeyen / ya da eleştiriyormuş gibi yapan ama suya sabuna dokunmayan veya refaha ulaşma umudu aşılayan kişiler vasıtasıyla katharsise uğratılmış olur. Bu katharsis, gelir dağılımındaki eşitsizliğin / toplumsal yaşamdaki sorunların maskelenmesi için biçilmiş kaftan mahiyetindedir, sistemin devridaimi için hayati öneme sahiptir.
Maruz bırakıldığı ideolojik manipülasyon sonucu en makbul işçi, sistemi doğal addedip bir gün daha çok tüketebileceği konuma
45