Migren
Açık olan pencereden rüzgârın çıkarmış olduğu seslerle birlikte hareket çeken devasa bir el içeri girdi. Kafasını ellerinin arasına almış yatağın üstünde oturan adama doğru döndü, Merhaba, ben Migren, iyi misin, dedi. Adam kafasını kaldırmadan cevap verdi, Niye geldin, Olur öyle, dedi Migren ve arkasını döndü.
18
Adam saatin kaç olduğunu sordu. Migren tekrar adama doğru döndü, işaret ve orta parmağını havaya kaldırarak ikiyi gösterdi. Yine yetişemeyeceğim, Nereye, bir süre konuşmadı kimse. Adam yatağa sırtüstü uzandı ve yastığın altına soktu ellerini. Yastıkla birlikte yirmi mekik çekti, sonuncu sayıda on saniye daha kalktığı yerde bekledi. Beklerken bir fıkra geldi aklına. Sonra dün yolda gördüğü kızı hatırladı fıkranın daha yarısına bile gelmeden. Yüzüne dumanlı bir gülümseme çöktü. Bir daha karşılaşamayacak olmalarını dünyanın büyüklüğüne yordu. Bir iç çekti. Yüzüne çöken gülümsemenin dumanına doğru üfledi içini. El bulunduğu yerden ayrılıp yatağın altına girmişti o sırada, oradan da yastığın altına. Adam çevresine bakındı bir süre, elin nereye kaybolduğunu merak etti biraz kuşkuyla. Kalkıp artık nerelere denk geldiğini ezbere bildiği gıcırdayan tahtalara basa basa bir süre odasında volta attı. Bu gıcırtılı oyunun sonunda açık olan pencereyi kapattı ve yatağına geri yattı. Yastığın altından adamın kafasının ağırlığını fark eden el yavaşça kenardan dışarı süzüldü ve adamın boğazına yapıştı. Bir süre yatakta debelendiler ve adam son nefesini ağzını ve suratının neredeyse tamamını kaplayan devasa avuç içine doğru verdi.
Emre Emrem