16
Marx İle Kapitalizmi Öğreniyorum
Son yarım saattir anlamsız şekiller çizdiğim defteri kapatıp çantama koydum . “ Kahrolsun Neo-Liberalizm !” temalı dersimiz bitmişti . Karnım açtı . Çaresizliğin ne kadar tuhaf bir duygu olduğunu düşüne düşüne yürüdüm .
Kantine girdim . İnsanlara baktım . Bu bana hep olur . Bir şeyler öğrendiğim zaman sanki dünyadaki diğer bütün insanlar salak da bir ben akıllıymışım gibi hissederim . Yine o his içinde savrulurken “ Eksik para verdiniz !” dedi kasadaki teyze . “ There is no alternative !” deseydi daha iyiydi . Çünkü cebimde başka para yoktu . Çaresiz kartımı uzattım . Arkamdaki kız homurdandı . “ Sermaye sahiplerine karşı homurdanmazsınız , anca bize , gücünüz anca bize .” demek için örgütlü bir özgüven kurmaya çalışıyordum ki “ Şifreniz ?” diye tekrarladı teyze . Şifremi yazıp kartımı geri aldıktan sonra bütün karizmamın çizildiği o yerden hızla uzaklaştım .
Tostumu yerken terastan aşağı baktım . “ Atlasam mı ?” dedim kısık bir sesle . Arkamda bir adam “ Atla abi atla .” dedi . Dönüp baktım , Ronald Reagan ’ a benziyordu . O an fark ettim ki terastaki herkes ona benziyordu . “ N ’ oluyor lan burda !” dedim . Reegan başlı bir kız sorumu cevapladı . “ Etkinliğimiz birazdan başlayacak , buyrun .”
Uyandım . Apple ’ ın İşe Alım Etkinliği ’ nin yapılacağı konferans salonunun karşısındaki koltuklarda uyuyakalmışım . “ Ben bu dakikadan sonra iflah olmam ” dedim . Tam konferans salonuna girecekken sol omzumda küçük bir Marx belirdi , “ Nabıyon oğlum sen ?” dedi . “ Nabıyım etkinliğe giriyorum .” dedim . Marx kızdı : “ Bir güne bir gün bir işçi grevine gitmeyen sen , Çin ’ de binlerce çocuk işçi çalıştıran Apple ’ ın etkinliğine gidiyorsun . Ayıp değil mi ulan !” dedi . Bir şey diyemedim . Haklıydı . Başımı eğdim ve etkinliğe girdim .
Marx bütün etkinliği sakalını kaşıyarak dinledi . Bazen güldü , bazen ciddileşti . Ben merakla onu izlediğimden etkinlikten bir şey anlamadım . Etkinlik bitiminde geçen sene oyununu izlediğim tiyatro öğrencisi bir kızı gördüm . Yanına gidip “ Sen hayırdır ya ?” minvalinde bir soru yönelttim . Aramızda küçük çaplı bir “ Sanat para kazandırmıyor . Sanat yapmak isteyen insanın başka bir işi de olmalı .” diyaloğu geçti . Bu duygusal anlarda göz kontağı kurmaktan kaçındık . Zira ikimiz de dokunsalar ağlayacak haldeydik . Mailimi bırakıp etkinlikten çıktım . Marx , minibüse gelene kadar “ yanlış bilinç ” teorisini anlattı .