Patikalar Denize Çıkar -1-
Seçkin bir kitapçının önündeyim . 15 dakikadır bir kitap almanı bekliyorum . Tam da sarı taksilerin çamur sıçratma vakitleri . “ Hadi be kadın !”, derken çıkageldin göz kapaklarından fırlayan parlak zeytinlerle .
-Bekletmedim ya ? - ( Daima düz ve çelik istifimle , içinde boğulan boğayı hissettiremeyen bir kaş hareketi yukarıya doğru ) -Hayır , haydi gidelim . -Bugün gelmemiş dergi , ben de başka birini seçtim , oyalasın diye -Bakayım . ( yine o saçma romanlardan …) -Sen sevmezsin -Hayır , sadece … ( sözüm kesilir ) -Biliyorum biliyorum , sana bir şey katmayacak , tamam hadi karşıya geçelim -İyi haydi öyle yapalım
13
Beni kendisinden farklı kılan her şeye sinsi ve oyunbozan bir tepkisi var . Round ’ ı bitmeden kaçan boksörler gibi olan bu hareketini , evdeki dartın oniki ’ sine daha da yaklaştırdı .
Onun yanında tam anlamıyla serinkanlı , mülayim olmamı sağlayan bu etki beni kaşındırıyor . Sürekli kaçan şeylerin yarattığı bir his ? Kovalamaca . Oldum olası hoşuma gider …
Birer bayat çayı yudumladıktan sonra , çok sevdiğim rahat ve dakik sarı dolmuşlara teslim ettim kadını . Sarı dolmuşların o güzelim estetiği , bazen Bağlarbaşı ’ nda bir sakin olmanın hayallerini kurdurtacak kadar çekici olabiliyordu . Az önce yanımdaki kadından henüz bahsetmiyorum . Bugün biraz yorgun gözüküyor olmasındandır diye umut ediyorum ki ; beni ve iç dünyamdaki mezarlığı hiç sulamadı . Bugün aç dönüyorum avarenin köşküne . Avare de ben oluyorum . Pek yanıltmam .
Aksiydi bugün her şey . Bugün sadece ben konuştum burada . Yarın -başkalarının konuştukları- olacak …