Patikalar Denize Çıkar-1-
Seçkin bir kitapçının önündeyim. 15 dakikadır bir kitap almanı bekliyorum. Tam da sarı taksilerin çamur sıçratma vakitleri.“ Hadi be kadın!”, derken çıkageldin göz kapaklarından fırlayan parlak zeytinlerle.
-Bekletmedim ya?-( Daima düz ve çelik istifimle, içinde boğulan boğayı hissettiremeyen bir kaş hareketi yukarıya doğru)-Hayır, haydi gidelim.-Bugün gelmemiş dergi, ben de başka birini seçtim, oyalasın diye-Bakayım.( yine o saçma romanlardan …)-Sen sevmezsin-Hayır, sadece …( sözüm kesilir)-Biliyorum biliyorum, sana bir şey katmayacak, tamam hadi karşıya geçelim-İyi haydi öyle yapalım
13
Beni kendisinden farklı kılan her şeye sinsi ve oyunbozan bir tepkisi var. Round’ ı bitmeden kaçan boksörler gibi olan bu hareketini, evdeki dartın oniki’ sine daha da yaklaştırdı.
Onun yanında tam anlamıyla serinkanlı, mülayim olmamı sağlayan bu etki beni kaşındırıyor. Sürekli kaçan şeylerin yarattığı bir his? Kovalamaca. Oldum olası hoşuma gider …
Birer bayat çayı yudumladıktan sonra, çok sevdiğim rahat ve dakik sarı dolmuşlara teslim ettim kadını. Sarı dolmuşların o güzelim estetiği, bazen Bağlarbaşı’ nda bir sakin olmanın hayallerini kurdurtacak kadar çekici olabiliyordu. Az önce yanımdaki kadından henüz bahsetmiyorum. Bugün biraz yorgun gözüküyor olmasındandır diye umut ediyorum ki; beni ve iç dünyamdaki mezarlığı hiç sulamadı. Bugün aç dönüyorum avarenin köşküne. Avare de ben oluyorum. Pek yanıltmam.
Aksiydi bugün her şey. Bugün sadece ben konuştum burada. Yarın-başkalarının konuştukları- olacak …