Katalogi wystaw Katalog prywatnej kolekcji dzieł sztuki | 页面 188

BIOG R AM ART YST Y I ANALIZA T WÓRCZOŚCI

Malarz polski pochodzenia żydowskiego, działający w latach 20. i 30. XX wieku w środowisku École
de Paris; od 1935 czynny w Stanach Zjednoczonych;
reprezentant nur tu ekspresyjnego kolor yzmu.
Urodzony w 1896 r. we Lwowie, zmarł w 1986 r.
w Riverdale, Nowy Jork.
Studia artystyczne rozpoczął w 1912 r. w Szkole
Przemysłowej we Lwowie, zajmując się równocześnie restauracją kościołów na prowincji. W latach
1919 — 1922 uzupełnił swą edukację w krakowskiej
Akademii Sztuk Pięknych; w 1922 r. rozszerzał swe
artystyczne umiejętności w prywatnej pracowni
Aleksandra Archipenki w Berlinie. W 1923 r. zamieszkał w Paryżu, gdzie wszedł w krąg École de Paris –
środowiska skupiającego głównie artystów z Europy
Środkowo – Wschodniej, którzy wynajmowali tanie
pracownie w budynku „La Ruche” na Montparnassie;
więzi przyjaźni połączyły go z Eugeniuszem Zakiem
i Markiem Chagallem. Dwa lata później osiadł we
Francji na stałe. Uczestniczył w paryskich Salonach:
d’Automne (1924, 1925, 1927), Independants (19251928) i Tuileries (1928, 1929, 1931, 1938). Swą twórczość prezentował w wielu galeriach Paryża, m. in.:
Bernheim, de France, Le Portique. W 1930 r. eksponował swe prace w Stanach Zjednoczonych: w Cleveland
i Nowym Jorku. Swoje malarstwo wystawiał ponadto
w Kanadzie i Anglii. Często odwiedzał Polskę; w 1928
przebywał w Berlinie, w 1935 r. zwiedzał, razem
z Arturem Nachtem – Samborskim, Hiszpanię. W tym
też roku przeniósł się do Stanów Zjednoczonych.
W 1936 r. odbyła się pierwsza indywidualna
wystawa artysty w Nowym Jorku, zorganizowana
w Sulivan Gallery na 57 Ulicy. Menkes współpracował z Associated American Artists Gallery i French
Art Gallery; przez wiele lat pełnił funkcję wykładowcy w Art Students League. Indywidualne prezentacje
jego twórczości miały miejsce w Galerie Le Portique
w Paryżu (1928), Towarzystwie Przyjaciół Sztuk
Pięknych we Lwowie (1930) i Żydowskim Towarzystwie
Krzewienia Sztuk Pięknych w Warszawie (1931). W kraju artysta był członkiem ugrupowań o kolorystycznej orientacji – Nowa Geeneracja i Zwornik; brał
udział w ich ekspozycjach we Lwowie (1932, 1935)
i Warszawie (1935, 1938). Do najważniejszych nagród,
jakimi uhonorowano twórcze dokonania Menkesa,
należą: Carol H. Beck Medal of the Pennsylvania
Academy of Fine Arts (Filadelfia, 1943), Gold Medal
of the Corcoran Gallery (Waszyngton, 1947), Anrew
Carnegie Award from the National Academy of Design
(Nowy Jork, 1955) i Alfred Jurzykowski Award (Nowy
Jork, 1967).
Repertuar tematyczny sztuki Menkesa obejmował
kompozycje figuralne, portrety, akty, martwe natury i pejzaże. W początkowej fazie jego malarstwo
nawiązywało do estetyki fowizmu. Szczególnie mocno
oddziałała na kształtowanie się postawy artystycznej
Menkesa twórczość Henri Matisse’a. Często powracającym w jego obrazach motywem były postacie kobiet
ujęte we wnętrzach; ich syntetyczne kształty obiegał
188