OPIS OBRAZU
Opisywany obraz to doskonały przykład późnego stylu artysty – amerykańskiego etapu twórczości malarza. To znamienity przykład wniosków, jakie artysta wyciągnął z postimpresjonizmu poznanego podczas pobytu w Paryżu.
Sam tytuł pracy jest tytułem autorskim. To wyjątkowa sytuacja, ponieważ artysta niechętnie sam nadawał tytuły swoim pracom. Wynikało to z przekonania, że najważniejsza jest idea obrazu a nie jego treść literacka. Sednem prac malarskich miała być kompozycja i jej przemyślany układ. Obraz według Menkesa, miał być wynikiem wrodzonej ciekawości artysty oraz zdobytej przez niego wiedzy i biegłości, a nie jak sądzą inni, wytworem jego podświadomości.
Amerykańskie obrazy Menkesa odznaczają się bogatą kolorystyką i dynamiką struktury, który często posługuje się skrótem myślowym, służącym do wydobycia kwintesencji kompozycji.
Obraz odznacza się bogatą fakturą malarską oraz charakterystycznym czarnym konturem, tak znanym z prac na papierze artysty. W jednym płótnie Menkes łączy ekspresję gestu znaną z prac jego tuszem na papierze oraz bogactwo warstwy kolorystycznej i fakturowej, jaką mogły zapewnić mu tylko środki malarskie. Menkes w swojej twórczości, czego czołowym przykładem może być opisywany obraz, był w stanie być artystą całkowicie nowoczesnym, bez szkody dla światła i faktury, tego co stanowi kwintesencję doskonałego malarstwa.
187