Böyle sürüp gitti, kendini kaybetmiş gibiydi. Yanılıyor da olabilirim, belki de bulmuştu
kendini.
Sonunda; bana lazım olan Sensin, beni Sensiz koma dedi yine.
Bir duaydı bu. Bir yakarış, bir niyaz. İçimden binlerce âmin dedim.
…
Sanırım çok lazım olanı, olmazsa olmazları, en gerekli, en hayati olanları sunmaya
çalışıyordu.
İcap etmeyenleri ayıklamıştı hayatından. Yükünü hafifletenlerdi. Çevresinin de bunu
sağlaması için vazgeçilmemesi gerekenleri, en lüzumlu olanları anlatıp göstermeye
adamıştı kendini.
O bir Hak Ereniydi.İsminin, resminin olması şart mıydı ki?
Âşığa nişan lüzumlu muydu? Beyanı belli olan için bu yeterli değil miydi?
İlla bir adının olması elzemse, adı Elzem idi.
23