vinnuveg. Í dag síggja vit tíverri, at
veruleikin gongur øvutan veg.
Seinasta dømið um hesa skeivu
gongdina er broytingin í lógini um
landsjørð, frá 3. juli 2013, um
bústaðarskyldu. Nú er henda bústaðar
skylda, sum kundi verið eitt amboð
at tryggjað, at festarin hóast alt búði
í bygdini, ikki formliga til longur.
Hetta, tí undantøkini eru breiðkað so
Rívur í Hattarvík, Mynd: Kristian Petersen
munandi, at alt kann koma undir ”eitt
undantak”.
Ein festari kann fáa undantak frá
bústaðarskylduni, um hann: ”fer av
oynni í arbeiðs- ella útbúgvingar
ørind m, ella orsakað av øðrum per
u
sónligum ávum má av oynni í eitt
avmarkað tíðarskeið”. Fyrr var orð
ingin: ”um hann fer av landinum í
eitt avmarkað tíðarskeið”. Saman m
u
Royting á Trøllanesi
tikið, kunnu vit staðfesta, at seyðahald
ella landbúnaður ikki kann gerast ein
veruligur vinnuvegur á útoyggj, fyrr
enn vit fáa ein landbúnaðarpolitikk,
ið ger tað møguligt, 1. at fáa lættari
atgongd til tilfeingið og 2. at umstøð
urar at brúka tað, verða bøttar.
n
Møguleikin fyri at reka ein burðar
dyggan landbúnað á útoyggj, kemur
at stuðla undir fólkavøkstur.
Í Skúgvi, Mynd: Kristian Petersen
Í dag verða eingi krøv
sett til tey, sum eiga
jørð í Føroyum, og øll
jørð er umsetilig,
bæði óðals og kongs
Glóðin • nr. 10 • 2013
15