Το ίδιο συμβαίνει περίπου και με την Τουρκία . Η Τουρκία υπήρξε για 45 χρόνια ένα κομβικό κράτοςμοχλός ( pivotal state ) για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ , μέχρι που ο Ψυχρός Πόλεμος , έλαβε τέλος . Τα όσα έλαβαν χώρα στο Ιράν από το 1970 ’ και μετά , κατέστησαν την Τουρκία ακόμη πιο σημαντική στην περιοχή . Από τα μισά της τελευταίας δεκαετίας του 20ου αιώνα , η Τουρκία κάνει τα πρώτα δειλά βήματα προσέγγισης των χωρών της κεντρικής Ασίας , εκεί που πολλοί λαοί είναι τουρκογενείς .
Το έτος 2003 , είναι κομβικό όχι μόνο γιατί αναλαμβάνει ουσιαστικά ο Ερντογάν , αλλά γιατί η Τουρκία ( ο στρατός μάλιστα ) κάνει μια κίνηση που θεωρείται ως η αρχή της θεωρίας του Νταβούτογλου για το στρατηγικό βάθος της Τουρκίας . Αρνείται τη διέλευση νατοϊκών και αμερικανικών στρατευμάτων με προορισμό το Βόρειο Ιράκ . Το κόστος για τις ΗΠΑ , ήταν τεράστιο . Από εκεί και μετά , οι διαπραγματεύσεις ένταξης της Τουρκίας στην Ε . Ε , δεν προχώρησαν με την πρόοδο που υποτίθεται επιθυμούσε η Τουρκία και έτσι , με την απομάκρυνση της τελευταίας και από το Ισραήλ , χρησιμοποιώντας το Ισλάμ , προώθησε μια άλλοτε φίλο-αραβική και άλλοτε παν-ισλαμιστική πολιτική με τουρκικές ιδιαιτερότητες .
Η Τουρκία , προσπαθώντας να κρατά σε υψηλή τιμή τη γεωστρατηγική της αξία , προσπάθησε να έρθει κοντά με την Ρωσία κυρίως στον οικονομικό τομέα . Πριν την κατάρριψη του Su- 24 , οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας ( ως εμπορικός όγκος ) άγγιζαν τα 100 δις σε βάθος χρόνου . Η Ρωσία , βρήκε στη ραγδαία αναπτυσσόμενη οικονομία της Τουρκίας , μια αγορά που θα βοηθούσε την περαιτέρω τη ρωσική οικονομία . Η ενεργειακή πολιτική της Ρωσίας η οποία κάνει ζεύξη των οικονομικών και γεωστρατηγικών της συμφερόντων , μπορούσε επίσης να γίνει ( και μπορεί ακόμη θεωρητικά με τον Turkish Stream ) πολύ πιο αποτελεσματική με τη συνεργασία της Τουρκίας . Παράλληλα , η θέληση της Τουρκίας να γίνει ο αδιαφιλονίκητος ενεργειακός κόμβος της Ευρασίας και της Ευρώπης , διευκόλυνε τη ρωσική πολιτική . Η Ρωσία , επιθυμούσε επίσης το να παραμείνει η νατοϊκή συμμαχία σε όσο το δυνατόν χαμηλότερα επίπεδα συνοχής γινόταν . Επομένως , υπήρχαν τόσο οι συστημικοί λόγοι ( μετάβαση σε πολυπολικό σύστημα = περισσότερες επιλογές ) και οι εσωτερικοί και περιφερειακοί που οδήγησαν κοντά τις δύο χώρες .
Στο βάθος , συγκρουόμενα τα συμφέροντα .
Η κατάρριψη του ρωσικού Su-24 από τουρκικές δυνάμεις , έφερε τις δύο χώρες μπροστά σε μια κρίση που σε συνδυασμό με τη συριακή κρίση , μπορούσε να φέρει τη σύρραξη . Έκτοτε , μέχρι να ζητήσει συγγνώμη ο Ταγίπ Ερντογάν στη Ρωσία , οι ρωσο-τουρκικές σχέσεις ήταν καθηλωμένες σε επίπεδο εχθρότητας .
Το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία , το κυνήγι φαντασμάτων της Τουρκίας σε ΗΠΑ και Δύση για τον συντονισμό αυτού , ( σύμφωνα με τον Ερντογάν , το πραξικόπημα το οργάνωσαν κάποιες « σκοτεινές δυνάμεις » άλλωστε δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Τούρκος πρόεδρος κατέφυγε στη συνωμοσιολογία ) οδήγησαν την Τουρκία να πλησιάσει τη Ρωσία έτι περαιτέρω . Αυτή τη στιγμή , οι ρωσο-τουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε μια σταθερότητα . Μέχρι και πριν αρχίσουν πάλι οι έντονες εχθροπραξίες στη Συρία και αρχίσουν πάλι να φαίνονται οι διαφορετικές οπτικές του Συριακού Ζητήματος σε Άγκυρα και Μόσχα , ο αγωγός Turkish Stream είχε έρθει πάλι στο τραπέζι , όπως και η κατασκευή στην Τουρκία , πυρηνικών εργοστασίων με ρωσική τεχνογνωσία .
Geopolitics . com . gr all rights reserved 2016 Page 15