Geopolitics Magazine special edition 2016 | Page 4

Είναι η εποχή όπου ο διαχωρισμός της καθημερινής ζωής των «εχόντων» και «μη εχόντων» στη
Δυτική Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες αυξάνεται θεαματικά. Τα ρούχα υψηλής ραπτικής
εμπνέονταν στο Παρίσι, το κέντρο της Belle Epoque, όπου συγκεντρώνονταν η μόδα. Επίσης,
εστιατόρια όπως το Maxim's, επινόησαν μια νέα αντίληψη της λάμψης ως μέρους της
παρέλασης των πλουσίων. Εντυπωσιακές εκδηλώσεις λαμβάνουν χώρα για τους έχοντες και
κατέχοντες. Ο μποέμικος τρόπος ζωής αποκτά διαφορετική αίγλη και επιδεικνύεται κυρίως στα
καμπαρέ της Μονμάρτρης.
Ταυτόχρονα, όμως, ο μιλιταρισμός και οι διεθνείς εντάσεις αυξάνονται σημαντικά μεταξύ 1897
και 1914, με τα άμεσα προπολεμικά χρόνια να χαρακτηρίζονται από ένα γενικό ανταγωνισμό
στους εξοπλισμούς σε ολόκληρη την Ευρώπη. Επιπλέον, αυτή η εποχή χαρακτηρίζεται ως η
εποχή της μαζικής υπερπόντιας αποικιοκρατίας, γνωστή ως Νέος Ιμπεριαλισμός, ή Υψηλός
Ιμπεριαλισμός. Το πιο διάσημο μέρος αυτής της αυτοκρατορικής επέκτασης ήταν ο αγώνας για
τις αποικίες στην Αφρική.
Ο πόλεμος δεν είχε καμιά θέση μέσα σε αυτόν τον ονειρικό παράδεισο. Το 1910 ο Nόρμαν
Έιντζελ, ένας φιλελεύθερος δημοσιογράφος, κυκλοφόρησε το βιβλίο του με τίτλο «Η Μεγάλη
Χίμαιρα» όπου θριαμβευτικά προαναγγέλλει το οριστικό τέλος των πολέμων. Οι ενδοευρωπαϊκές διεθνείς συναλλαγές, όπως υποστήριζε, έχουν κάνει πλέον καθαρή παραφροσύνη
για τις άρχουσες τάξεις τον πόλεμο. Οι Άγγλοι βιομήχανοι δεν είχαν κανένα συμφέρον να
βομβαρδίσουν τις θυγατρικές τους στη Γαλλία. Οι Γάλλοι τραπεζίτες δεν είχαν κανένα λόγο να
ανατινάξουν τα μεγάλα έργα που χρηματοδότησαν στη Γερμανία -και να χάσουν έτσι τους
τόκους και τα κεφάλαιά τους. Αισιοδοξία και βεβαιότητα για το μέλλον.....Η αίσθηση ότι ο
κόσμος «πήγαινε μπροστά» - και θα συνέχιζε να πηγαίνει μπροστά για πάντα - είχε τρυπώσει
βαθιά στα μυαλά πολιτικών και πολιτών.
Μέσα σε αυτό, το πανηγυρικό κλίμα, ο Αρχιδούκας και διάδοχος της Αυστρο-ουγγρικής
Αυτοκρατορίας, Φραγκίσκος Φερδινάνδος των Αψβούργων, μαζί με την γυναίκα του
πραγματοποιεί την επίσκεψη στο Σεράγεβο. Αρχικά επιθεώρησε τους στρατώνες κοντά στον
σιδηροδρομικό σταθμό, ενώ στη συνέχεια, μαζί με τη συνοδεία του, μπήκαν σε ανοιχτά
αυτοκίνητα και κατευθύνθηκαν, μέσω λεωφόρου παράλληλης με την κοίτη χειμάρρου που
διέσχιζε την πόλη, στο Δημαρχείο.

Διασχίζοντας τη λεωφόρο, το ζευγάρι δεν γνώριζε ότι σύντομα, τα ονόματά τους θα χαράζονταν
ανεξίτηλα στις σελίδες των ιστορικών του μέλλοντος. Καθώς περνούσαν μπροστά από τον
το νεαρό σπουδαστή Γαβριήλ Πρίντσιπ, οπαδό της πανσλαβικής κίνησης, η οποία διευθυνόταν
από υψηλά ιστάμενα πρόσωπα της Σερβίας, σε απόσταση λίγο μεγαλύτερη των δύο μέτρων, ο
Σέρβος έβγαλε το πιστόλι του και έριξε δύο φορές, μία στον Φραγκίσκο Φερδινάνδο και μία στη
Σοφία.
Η δολοφονία του Φερδινάνδο ήταν η σπίθα, η αφορμή που οδήγησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Πρίντσιπ, ο οποίος είχε επαφές με την σερβική μυστική οργάνωση «Τσέρνα Ρούκα» (Μαύρη
Χειρ), συνελήφθη και ανακρινόμενος ισχυρίστηκε ότι σκόπευε να σκοτώσει τον στρατηγό
Geopolitics.com.gr all rights reserved 2016

Page 3