Το άνοιγμα της Εκκλησίας της Μόσχας στη Ρώμη κρύβει πολλά ερωτηματικά , όμως δείχνει φανερά την σφοδρή επιθυμία της να δείξει , πλέον , ένα απόλυτα ηγετικό ρόλο αντίστοιχο του Οικουμενικού Πατριαρχείου . Από την άλλη , εκτός αυτά που αναφέραμε στο δεύτερο μέρος του άρθρου , η ρωσική ιεραρχία έχει και τα γνωστά προβλήματα με την εκκλησία της Ουκρανίας , όπου οι σχισματικοί πάνε να πάρουν το πάνω χέρι και θεωρεί ίσως ότι το Πατριαρχείο , ως … φερέφωνο των συμφερόντων της δύσης ( και , εκ των πραγμάτων , της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας ) δεν μπορεί να λειτουργήσει υποστηρικτικά υπέρ του .
Έτσι : Αφού πρώτα ξεκαθάρισε την ηγετική της διάθεση προς όλους , έβαλε ένα σωρό εμπόδια στη πραγματοποίηση της Συνόδου , απαιτώντας κάθε φορά να υιοθετηθούν οι θέσεις της ακόμα και στην πιο μικρή λεπτομέρεια . Αφού μείωσε το κύρος της Συνόδου , ξεκαθαρίζοντας εξαρχής ότι δεν είναι άλλη μία Οικουμενική Σύνοδος . Αφού είχε διορίσει τους εκπροσώπους της και όλα έδειχνα να κυλούν , έστω και με κόντρες , ομαλά , εν τέλει ζήτησε την αναβολή της Συνόδου , την οποία φυσικά δεν δέχτηκε η Κωνσταντινούπολη .
Έπειτα ακύρωσε τη συμμετοχή της δηλώνοντας μέσω του αναπληρωτή επικεφαλής του « Τμήματος Εξωτερικών Εκκλ . Υποθέσεων της Εκκλησίας της Ρωσίας » στο πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti « Η Πανορθόδοξη Σύνοδος δεν έλαβε χώρα λόγω της έλλειψης επικοινωνίας κατά το προπαρασκευαστικό στάδιο και τις απαιτούμενες εργασίες , που συντονίζονταν από την Κωνσταντινούπολη ». Και φυσικά εξέδωσε ανακοίνωση για αυτήν της την απόφαση . Όμως η θυμοσοφία του λαού ξέρετε τι λέει ; Όταν κάποιος σου λέει μια πρόταση η οποία εμπεριέχει το « αλλά », εσύ να λάβεις υπόψη όσα ειπωθούν μετά το « αλλά ».
Άρα : Όσο καλοπροαίρετα και να το δει κανείς , όσο και να θέλει κανείς να ακούσει τις διαψεύσεις της ρωσικής εκκλησιαστικής ελίτ , το ότι σέβεται τα πρεσβυγενή πατριαρχεία και ότι δεν αποσκοπεί στο “ take over ” του τιμονιού της ορθοδοξίας , τα παραπάνω δεν αφήνουν ιδιαίτερα περιθώρια καλής προαίρεσης Η στάση της ρωσικής πλευράς δείχνει ότι :
α ) Δεν αναγνωρίζει τα δικαιώματα της Κωνσταντινούπολης , αν όχι και τα πρωτεία , στο καθολικό φάσμα της ορθοδοξίας , ούτε την ικανότητα του να προστατέψει την ορθοδοξία από την άνοδο του ισλαμικού φονταμενταλισμού , θεωρώντας το , ένα πατριαρχείο δεσμευμένο στα συμφέροντα της δύσης μέσα στο τουρκικό ισλαμικό έδαφος . β ) δεν του αναγνωρίζει πλέον απόλυτο ρυθμιστικό ρόλο μεταξύ ανατολής και δύσης και σίγουρα αμφισβητεί την « εξουσία » του στην ορθόδοξη διασπορά . Το τελευταίο το έχει αποδείξει περίτρανα με την τοποθέτηση διπλών επισκόπων σε χώρες που συνυπάρχουν ορθόδοξες ομογένειες .
Τέλος , ίσως την συνέφερε ή και το επιδίωξε , η Πανορθόδοξη Σύνοδος να υποβαθμιστεί περαιτέρω , έχοντας μόνο ελληνόφωνες συμμετοχές , χωρίς τη συμμετοχή των Σλαβικών Εκκλησιών . Εδώ χάλασε τη … σούπα η πρώτη η Σερβία όπως θα δούμε παρακάτω .
Το αποτέλεσμα είναι ένα , δεν συμμετείχαν πετώντας το μπαλάκι της ευθύνης στο Οικ . Πατριαρχείο . Παρόλα αυτά ο ίδιος ο Μοσχοβίτης Πατριάρχης δηλώνει ότι « Παραμένουμε μια Ορθόδοξη Οικογένεια ».
Geopolitics . com . gr all rights reserved 2016 Page 27