αιώνα αυτού ενισχύθηκαν οι λεγόμενες αυτοκέφαλες εκκλησίες, όπως η Εκκλησία της Ελλάδος και της Κύπρου ενώ δημιουργήθηκαν και νέα Πατριαρχεία, τα οποία εκπροσωπούν ένα και μόνο έθνος(!) όπως αυτό της Βουλγαρίας.( Έτσι δημιουργήθηκε και η εκκλησιολογικά λάθος κατάσταση της τοποθέτησης σε ένα μέρος της οικουμένης, π. χ. στην Αγγλία δύο επισκόπων, ενός πχ Ρώσου και ενός Έλληνα κτλ.)
Θα πει κανείς, « είναι κακή η πολυφωνία και ο σεβασμός στην ιδιαίτερη πατρίδα του κάθε χριστιανικού πληθυσμού;», φυσικά και όχι. Το πρόβλημα δεν έγκειται σε αυτό, αλλά στα στεγανά που έχουν δημιουργηθεί και δεν αφήνουν την εκκλησία που γεννήθηκε ακριβώς για να έχει παγκόσμια διάσταση, να την αναπτύξει, με σεβασμό φυσικά στις φυλετικές και τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες του κάθε λαού.( Άλλωστε άλλο οικουμενικότητα και άλλο οικουμενισμός)
Η Εκκλησία της Ρώμης, ανεξαρτήτως αν θεωρείται αιρετική ή σχισματική από την ανατολή, αν και έχει χάσει μεγάλο έδαφος, έχει καταφέρει στα « εδάφη » της και να υπάρχει τουλάχιστον κεντρική αρχή και ενιαία διοίκηση, χωρίς να χάνει ο τοπικός πληθυσμός την ταυτότητα του. Θέλετε ότι το κάνει για λόγους εικόνας, θέλετε γιατί ήταν καλύτερες οι συγκυρίες; Τουλάχιστον, ως τώρα, το έχει καταφέρει, χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχει και αυτή τα δικά της … προβλήματα( βλ. ποικίλα σκάνδαλα). Η Ανατολή, όμως, για όλους τους παραπάνω λόγους που αναφέραμε βρέθηκε να στέκεται μόνιμα πίσω από χαρακώματα, τα οποία πλέον έχουν οδηγήσει σε μια ενδο-ορθόδοξη σύγκρουση, που ίσως οδηγήσει κάποια στιγμή σε μεγάλο σχίσμα. Όπως άλλωστε προ είπαμε και στο πρώτο μέρος του άρθρου, κάποτε τις μεγάλες Οικουμενικές Συνόδους τις συγκαλούσε μια ισχυρή αρχή όπως ο εκάστοτε Βυζαντινός Αυτοκράτορας, ένα δηλαδή ισχυρό κέντρο, σήμερα το κέντρο αυτό έχει χαθεί. Οι ηγέτες έχουν πεθάνει και οι κυβερνώντες τις θρησκείες και τις πολιτείες της γης, δεν είναι τίποτα άλλο από διεκπαιρεωτικοί κυβερνήτες που κάθονται στις στάχτες ενός βαρέως παρελθόντος.
Ένας Χάρτης Πολέμου...
Το Ρωσικό Τόξο
Για αυτό νομίζω ότι η φράση « Ω Καιροί, Ω Ήθη », ταιριάζει απόλυτα στην κατάσταση. Είχαμε προαναφέρει στα προηγούμενα δύο μέρη ότι στο τρίτο μέρος θα εξετάσουμε τις υπόλοιπες δυνάμεις του εκκλησιαστικού“ Game of Thrones”, όμως μια και η Σύνοδος πραγματοποιήθηκε, έστω με ηχηρές απουσίες και τα αποτελέσματα ήταν « καταστροφικά », σε ότι αφορά την έννοια της ενότητας πρωτίστως, θα επιχειρήσουμε παρακάτω να φτιάξουμε έναν χάρτη των δυνάμεων που έπαιξαν και θα διαδραματίσουν σπουδαίο ρόλο στο μέλλον καθώς και των θέσεων τους, των αντιθέσεων και των αποτελεσμάτων.
Πατριαρχείο Μόσχας Εκκλησία της Ρωσίας: Όπως ήδη είδαμε εκτενώς, η Ρωσική εκκλησιαστική ηγεσία επέβαλε να μη γίνει η Σύνοδος στην Κωνσταντινούπολη αλλά στην Κρήτη!( ταπεινωτικό τόσο για το Φανάρι όσο και για την Εκκλησία της Ελλάδος που θα είχε τη δυνατότητα να φιλοξενήσει τη Σύνοδο στην ιστορική πχ. Πόλη της Θεσσαλονίκης). Ήθελε δε να καθοριστεί και η παραμικρή λεπτομέρεια σε συνεννόηση μαζί της τόσο σε ότι αφορούσε την οργάνωση( Ποιος δεν θυμάται το …. τρολάρισμα της Μόσχας σχετικά με την διάταξη των καθισμάτων στη σύνοδο και σχετικά με το που θα κάτσει ο καθένας!) όσο και σε ότι είχε να κάνει με την σύνταξη των κειμένων της συνόδου. Επίσης, ενώ την δεκαετία του‘ 90 ξόρκιζε κάθε συνάντηση με τον Πάπα προτάσσοντας ως επιχείρημα τον δούρειο ίππο της Ουνίας, από πέρυσι φλερτάρει με τον Ποντίφικα και την ρωμαιοκαθολική εκκλησία. Έδειξε δε εμφανώς τη διάθεση του να πάρει το θέμα του διαλόγου με τους ρωμαιοκαθολικούς στα χέρια της, μία με το να συναντηθεί ο Ρώσος Πατριάρχης με τον Πάπα σε μη Ευρωπαϊκό έδαφος, για συμβολικούς λόγους στις αρχές του έτους και μία στις 15 Σεπτεμβρίου του 2016, όταν εξουσιοδότησε τον πρόεδρο του Τμήματος των Εξωτερικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίωνα να επισκεφτεί τον Πάπα στο Βατικανό και να του προσφέρει μια περίτεχνη λειψανοθήκη, σε σχήμα αυγού, με τεμάχιο του λειψάνου του Αγ. Σεραφείμ του Σαρώφ, ως δώρο του Πατριάρχη Κυρίλλου.
Geopolitics. com. gr all rights reserved 2016 Page 26