POLITIČKE INSTITUCIJE I TIJELA
u slučaju najave protivljenja država koje imaju “ od 23 do 25 glasova ”, Savjet preduzima “ sve što je u njegovoj moći ” da bi iznašao kompromis kojeg će podržati najmanje 65 glasova . U aktuelnom režimu blokirajuću manjinu čini 91 glas . Naravno , pitanje broja glasova neophodnih za privremeno blokiranje odluke u Savjetu ( otud i “ kvalifikovana ” ili “ blokirajuća ” manjina ) je politički krajnje osjetljivo . 211 To svjedoči i nesposobnost država članica da postignu odgovarajući sporazum u okviru međuvladine konferencije koja je utvrđivala sadržaj Amsterdamskih novela . Umjesto toga , produžen je život Jonina kompromisu do narednog proširenja Evropske unije . Nakon amandmana stiglih sa Ugovorom iz Nice , međutim , status ovog kompromisa je sporan . Tačnije , pojedini autori 212 upozoravaju na to da je on inkompatibilan sa aktuelnom verzijom Ugovora , uključujući i Akt o pristupanju deset država iz 2003 .
3.3.2.3 . Luksemburški kompromis
S ovim u vezi treba podsjetiti i na Luksemburški sporazum , nastao pod pritiskom Francuske , koja 1965 . godine napušta rad Savjeta ( sistem “ prazne stolice ”) i tako izaziva blokadu komunitarnih institucija . Tu situaciju ili krizu mehanizma odlučivanja razrješava skup u Luksemburgu , kojom prilikom je postignut tzv . Luksemburški kompromis ili “ saglasnost o odsustvu saglasnosti ”, čija suština je uvođenje de facto veta pri odlučivanju u Savjetu . 213
Konkretnije , pet država članica ( od tadašnjih šest ) insistira na pravu konačnog odlučivanja većinom glasova u slučaju da , i pored nastojanja u tom pravcu , u “ razumnom roku ” izostane kompromis o spornom pitanju . Francuska insistira na pravu veta u slučajevima kada se pred većinsku odluku ispriječe “ veoma važni interesi ” jedne ili više država članica , odnosno na nastavku pregovora sve dok se ne postigne opšta saglasnost . Oba stava su izričito i naporedo konstatovana u zvaničnom saopštenju sa specijalnog zasjedanja Savjeta održanog u Luksemburgu u januaru 1966 . 214 – otud i “ sporazum o nesporazumu ”. 215
211 |
Glavni zagovornik zadržavanja ranije granice za blokirajuću manjinu ( 23 glasa ) bila je Španija , |
a uz nju i V . Britanija . Kako se ističe , da se ostalo pri toj formuli i nakon prijema novih članova , |
to bi značilo dizanje granica kvalifikovane većine sa 71 % na 78 % glasova ! |
212 |
Lenaerts i dr ., 2005 ., str . 421 , napomena 190 . |
213 |
Uz ostale , vidi Craig / De Búrca , 2003 ., str . 13 ; Chalmers i dr ., 2006 ., str . 13 . |
214 |
Vidi EEC Bull . 1966 ., No 3 , pp . 8 – 10 . Iako dati u vidu saopštenja , stavovi sa sastanka u Luksemburgu |
se , u pravilu , navode kao Luksemburški sporazum ( i ) ( Luxembourg Accords ). |
215 |
U stvari , često se koristi plural , tj . govori se o Luksemburškim sporazumima . |
92