Emeğin Sanatı 161. Sayı
ATEŞ VE SU
sonbahar yangınken biz kışı yakmışız
bembeyaz yüzlerimizle bakmışız yangına
kopardığımız canımızı yakıt diye kullanıp
canımıza bakmışız bilinsin diye değil içimiz
içimizi tutuşturan bilinç vaktine hep sönmüşüz
sönerken yanan kendimiz olmuşuz bildiniz mi ?
yangınımızı söndürecek tek şeydi ateş
su da yandı o da
ateşi suyla söndüremiyeceği denli yanıyordu
su kendiydi zaten
ateşle suyun ilk ve son dokunuşundaki sesi dinliyordu
eş zamanlı bir sevda...
okyanus ve güneş sevişmesine kanayan bir seher
hepsi bir göz kırpması ve sonsuz arasındaki varoluş..
güneşini isteyen bir evrim peşindeki suya eyvallah..
devrim yapacak bir güneşin suya düşmesine de..
HALDUN
HAKMAN