EMEĞİN SANATI 161. SAYI | Page 19

YAŞAMAK İÇİN Sayfa 19 günlerin böyle sıradan geçmesi ne tuhaf değil mi? içimizi kazırken dünden kalma hiçliğimiz bir sigara bastırır her sabah açlığımızı işe mi gidiyoruz, savaşa mı belli değil imliyor geceye onanmaz isyanımı yel değirmenleri boşa değil coşkusu ağaç dallarında serçelerin boyumuzun ölçüsünü aldık payımıza düşen yalnızlıklardan kör bir terzinin yamağıdır düşlerimizin dikiş tutmaz sanrısı benim, tuhaf bir sırrım var mesela kimsesin bilmediği babamın benden öncesiyim annemin sonra ki yürek sızısı şeytan ateşten yaratılmıştır diyor annem üşüyorum anne bu ateşte neyin nesi orta yaş durgunluğudur oğul yaş otuz beş bu neyin zorudur görüyorsun işte sevgilim uymuyor bize hiçbir diyet o halde ölürüz ne var bunda küçük bir sevinçle büyüyerek -yaşamak için. MERİÇ AYDIN