Sayfa 65
“Ağaç, gökyüzü onun için bir sonsuzluk simgesiydi. Bütün şiirlerinde, bütün yazı
hayatında bu sonsuzluğu aradı ve buldu.”
Nasıl mı? Gılgamış’ın ağzından şöyle diyor Anday: “Ölümsüzlüğü aramışım, laf, nasıl
yaşardım/ aramasam; o ölümsüz denen yaşıyor mu sanki”...
Ozan, müthiş bir tersinlemeyle, “yaşama” eylemini “ölümsüzlük” olgusundan daha
değerli kılıyordu.
Kolay mı? Pablo Neruda, “Nâzım Hikmet’ten sonra çok büyük bir Türk şairi daha
buldum. Bütün gece gözüme uyku girmedi” demişti Anday’ı ilk okuduğunda...
TEMEL DEMİRER
20 Ağustos 2013 18:25:22, Çeşme Köyü.
NOTLAR
[*] Güney Dergisi, No:66, Ekim-Kasım-Aralık 2013…
[1] Ahmet Telli
[2] Osman Özçakar, Buz, Bencekitap, 2011.
[3] Asuman Susam, “Şiir Bize ‘Şifa’dır”, Radikal Kitap, Yıl:12, No:664, 10 Mayıs 2013,
s.13.
[4] Karin Karakaşlı, “Doğmaz Ölmez Bir Şair”, Radikal İki, 11 Ağustos 2013, s.8.
[5] Cemal Süreya, Günler, YKY Yay., 2002, s.300.
[6] Yusuf Karataş, “Ölümler Ülkesinin Ölümsüz Sesi Arjen Arî”, Evrensel Pazar, 4 Kasım
2012, s.15.
[7] A. Hicri İzgören, “Kürt Şiirinde Bir Çınar Devrildi”, Gündem, 1 Kasım 2012, s.15.
[8] Mehmet Aslanoğlu, “Bir Serhildan Günü Kaybettik Büyük Şairimizi”, Evrensel, 1
Kasım 2012, s.6.
[9] Sedat Yurtdaş, “Sêrk