Emeğin Sanatı 159. Sayı
-Koklaaama be abacığım, sana verir miyim altı kirli, döversin beni billa... Şincik temizledim, iki
gööözüm önüme aksın, Allaaah çarpsın...
-Peki tamam Güllü, tamam... Karnı ne alemde?... Doyurdun mu?
-Doooyurmam mı be abam... Her bişii tamam... Sana getirceem diye üstünü bilem değiştirdim
billa... Susmuuuyo işte piç kurusu... Bana kızıyon ama canıma tak dedi artıkın Allah çarpsın.
Vurdum kıçına kıçına...
-Yine mi vurdun? Hadi, yıkıl karşımdan Güllü, kaybol! Biz anlaşırız İbrahim’le.
Güllü, ufak tefek, kapkara, yirmili yaşlarının sonunda ama dişlerinin çoğu dökülmüş bir çingene.
İbrahim’i susturacağım diye, kaç çocuk emzirmiş, iyice kuruyup sarkmış memesinin biri hep
dışardadır, ağladıkça İbrahim, tıkar ağzına o kuru kara memeyi.
Güllü, mahpusaneyi mesken tutanlardan. Mesleği hırsızlık. Aile geleneği...
Hırsızlığı meslek edinmiş çingene kadınlar, gebelik dönemlerinde kendilerini tutuklatma
zamanlamasını öyle iyi yaparlar ki içerde yatma süresini en az zararla hatta kârla atlatırlar.
Hangi teknikle hırsızlık yaptıkları, hangi ailelerin hangi tekn q'