MAHMUD ÜSKÜBİ
Toprağı karıştırıp muhabbet tohumu bulamayan... Bu
meydanda benliğin alıp yerden yere vuramayan... Bir
canım var deyip ol canına kıyamayan; âşk meclisinin
şarabını bin yıl geçse de içemezmiş. Yollara düşüp bir
mürşidikamil eteğin tutmayan, irfan deryasında
boğulup inci mercan yutmayan, Mevta gibi olup
kendin ana teslim etmeyen anadan doğma göz ile
hakikati göremezmiş. Halk ileyken zahidievliya
görünürsün, toprak gibiyim deyu yerlerde sürünürsün.
Hak'la halvet iken acep neler işlersin; melamet tozun
yutmayan bu sırrı bilemezmiş. Ey üskübi nicedir söyler
durursun, Dertlilerin derdine bir dertte sen katarsın;
seher vakti er meydanından kaçarsın. Aşk şemini
yakmayan bu dergâha varamazmış...
GÖNÜL DERGÂHININ DUVARINDAN