DE HEMELSCHE GAARD. 41
Maar moeders woord behoudt zijn kracht,
En vaders beeld is niet geweken.
En schoon zij naar den Hemel smacht,
Zij wil den levensknop niet breken.
Zij wacht haar uur, en zingt haar lied:
“Al die gelooven, haasten niet.”
1862
D O C T O R C L A R K E.
Wij denken er geen oogenblik aan, die zoogenoemde “eman-cipatie der vrouwen” in bescherming te nemen, welke eigenlijk nederkomt op eene bespottelijke naäping van de levenswijze der mannen. Immers wij weten ten volle, dat de vrouw die de grenzen van het vrouwelijke overschrijdt, hare hoogst waar-digheid wegwerpt, haar schoonste kleinood met voeten treedt; wij zijn er innig van overtuigd, dat de vrouw slechts als vrouw gelukkig zijn en gelukkig maken kan. Even weinig maken wij voor de vrouw aanspraak op toelating tot alle bedieningen en werkzaamheden, welke in het bezit van de sterkere helft des menschdoms zijn. Noch de gesteldheid van haar ligchaam, noch de gaven van haren geest brengen zulks mede, en wij zouden de vrouw noch op den kansel, noch op den regterlijken zetel geplaatst wenschen te zien, gelijk wij het er ook niet voor houden dat eene vrouwehand geschikt zou zijn om den zwaren smidshamer op het aanbeeld te doen klinken. Wat wij wenschen is dit, dat der vrouw die velden van werkzaamheid geopend worden, welke haar door de natuur zijn aangewezen en tot welke men veilig mag zeggen dat zij eene bepaalde roeping heeft. En daartoe behoort in de eerste plaats de geneeskunde.
De oorlogsvelden in de Krim en in Italië hebben bewezen hoe oneindig veel nut vrouwen kunnen doen als verpleegsters van zieken en gewonden. Honderden sterke mannen hebben hun leven en gezondheid te danken aan de zorgvuldigheid en het beleid van zwakke vrouwen, welke betrekkelijk onvoorbe-