DE BANKNOOT. 29
voorschiften van christelijke zedekunde met de grootst moge-lijke getrouwheid werden in acht genomen.
De weduwe, min eenvoudig en meer ondervinding hebbende dan hare dochter, vertrouwde minder op de voortreffelijkheid der menschen, maar zij dankte God uit grond van haar hard, dat hare JULIËTTE bewaard was gebleven tegen de smartelijke ervaring, voor welke zij te haren opzigte zoozeer had gevreesd, en dat het meisje zooveel edele gevoelens had ontmoet te mid-den eener bedorvene wereld.
Hare moeder kreeg al spoedig eenige kweekelingen, welker getal van lieverlede toenam. JULIËTTE had ook hare bezighe- den en als het avond was, konden beiden, schoon dikwijls zeer vermoeid, met zelfvoldoening terugzien op eenen wel door-gebragten dag. Zij kortten zich dan den tijd met aangename en nuttige gesprekken en hadden aldus eene opwekkende uitspan-ning van hare bezigheden.
Dikwijls werd JULIËTTE door de ouders harer leerlingen uit-genoodigd om het middagmaal te blijven houden of den avond door te brengen, ook wel eens om deel te nemen aan het eene of andere buitenpartijtje; maar het meisje sloeg die aanzoeken met kiesche wellevendheid af, met beroep op haren nog ver-schen rouw en op haar verlangen om hare moeder niet alleen te laten. Eene was er nogtans onder hare begunstigsters, wier uitnoodigingen zij niet kon afslaan zonder dat dit haar veel strijd en moeite kostte. Het was eene jonge vrouw van onweder-staanbare aanvalligheid, in het oog van JULIËTTE het toppunt van de grootst mogelijke vrouwelijke aanminnigheid. Mevrouw DE GERMONT – zoo was haar naam – de vrouw van een rijken bankier, had een dochtertje van acht jaren, dat van JULIËTTE piano-les ontving. De nog jeugdige moeder koesterde voor dit kind de teederste liefde en hing er als hartstogtelijk aan; dienstboden en vrienden waren dan ook onuitputtelijk in den lof van het meisje, en niet zelden gebeurde het dat de muziek-onderwijzeres door eenen zamenloop van toevallige omstandig-heden kennis droeg van de eene of andere edelmoedige daad, die de zedigheid van mevrouw DE GERMONT naar het scheen liever als een kostbaar geheim had verborgen gehouden. De