— Երբեմն հումորի բավական անսովոր դրսեւորումներ են պատահում։ Լավ, տարեք ինձ ձեր
տիեզերանավի մոտ։ Ուզում եմ տեսնել։
Շոգ կեսօր էր, երբ նրանք մոտեցան տիեզերանավին։
— Այսպես,— հոգեբույժը մոտեցավ նավին եւ թխկթխկացրեց։ Ձայնը փափուկ էր, լիքը,— կարելի՞
է ներս մտնել,— հարցրեց նա խորամանկորեն։
— Ներս անցեք։
Միստր Ըըը֊ն մտավ տիեզերանավ եւ սառեց.
— Իմ մեղավոր կյանքում ինչ ասես չեմ տեսել, բայց այսպիսի բան…
Հրամանատարը սպասում էր, ծամելով գլանակի ծայրը։
— Ամենից ավելի ուզում եմ թռչել տուն եւ ասել մարդկանց, որ այլեւս կապ չփնտրեն այս Մարսի
հետ։ Ավելի բթամիտ դանդալոշներ տեսած չկամ…
— Ինձ թվում է, հրամանատար, այստեղ երկուսից մեկը աննորմալ է, դրա համար էլ այդքան
կասկածամիտ են։
— Միեւնույն է, այս անիծյալները չափն անցան։
Կես ժամ հոգեբույժը քչփորում էր, տնտղում, թխկթխկացնում, լսում, հոտոտում, լեզվով համը
փորձում։ Վերջապես նավից դուրս եկավ։
— Դե, համոզվեցի՞ք,— այնպես գոռաց հրամանատարը, ասես դիմացինը խուլ էր։
Հոգեբույժը աչքերը փակեց ու քիթը