ti mund ta quash pemishte
ti mund ta quash plantacion i të porsalindurve
të Dashurisë por unë di se ëshët truall tahionik
ku vetëm Dashuria farë mund të mbjell
kam qepur petkun nga smeraldi
dhe parfumosur atë me Ambër që ta vesh
çdo fëmijë
unë ushqej çdo stomak
me dritën vetuese të shpirtit tim
T’i bëj transparent
T’i përndrisë
kam krijuar armatën e buzëqeshjes
dhe ftuar të gjithë shpirtrat ta çmontojmë
makinerinë e urrejtjes
në fushat e simfonisë së dritës
në momentin e shenjtë të amshimit
kam përqafuar të gjithë foshnjat e dukshme dhe
të padukshme dhe gëzuar për lumturinë e tyre
kam shtrydhur të gjitha armët
njerëzit dhe demonët që kanë krijuar
dhe krijuar pluhur ashtu që në çdo trohë
buzëqeshja lind Dashurinë
Vërshima
…dhe shiu vërshonte
Shpëlau të gjithë
arrogancën që ta dëmtoi
Bukurinë
I lash dy
shalqina të ftohen
në lumin që rrjedhte
pas vërshimës
148