BEN BİR ŞEY FARK ETTİM
Geçen gün ağlıyordum.
Kafamdaki pek çok soru, kalbimin üzerinde gezinen kirpiler,
armudun sapları, üzümün çöpleri içimde dolmuş olacağından,
taştım bir akşam vakti. İyidir ağlamak, kendine gelir insan.
Ben de kendime geldim. Yüzümü yıkamak için girdim banyoya,
bir de ne göreyim! O gözyaşlarımın her biri bir nar'mış
meğersem. İçleri dopdoluymuş.
Yani, her gözyaşının bir anlamı varmış. Gözüme gözüme
sokmaya çalıştığı bir gerçeği varmış. Nar gibi, soru
işaretlerimin içlerinin açılıp, cevaplarının saçılması lazımmış.
Saçılan cevapların toplanması için de elime kağıdı kalemi
almam gerekiyormuş.
Bana ne oldu? Bence neden oldu? Şimdi duyguları bir kenara
bırakıp, mantıklı düşününce, iyi ki de olmuş mu? diye yazıp,
duvara asmak gerekiyormuş. Kendisine reçete muamelesi
yapıp, ruhum ne zaman hastalansa, -ki bi kaşık şurupla
hemen iyileşilmez- onu yine okuyup, kendime gelip, balkona
çıkıp bir hava almam, hatta şöyle gökyüzüne bir göz kırpmam
gerekiyormuş.
Şu ölümlü dünyada, 5 saniye daha gülmek için bir bahane
bulmak gerekiyormuş.
Melike Gürbüz