Devridaim
Devridaim ki en korktuğum kelimedir şimdilerde
Unutulası dediğinin tekrarıdır pişmanlık içre
Bilinmeyene attığın her adımın
Kilometrelerce uzun
Eriyip gitme ihtimalidir bir kumsalda
Gölgesi düşerken üzerimize kaybolduğumuzun
Boğucu her nefesin hayaleti sevinç üzre
Devridaim demek ki korkusudur yeniden oluşun
Bozup yıkık yapıp kendimi yeniden
En kuytu yerimden
Dağılışını izlemektir tekrar,ışıma yan bir günde
Aklın fikrin bir damla suya dönerken çölde
Hiç olmamışçasına ve oldurulamaz halde
Tükenmektir anda
Ve yine de devam etmektir yoktan hallice
Varmış gibi
Nefes almış gibi
Devridaim
Gülüşümün gizlisinde nefesimi tuttuğum
Yaşamak için sıyrılıp dizelerden
Ağaçta gökte unuttuğum
Özge Özdemir