16
24 ORDU PAPEREAN
Ekiak zeruan diz diz
mendez mende zutunik
eta gu, hegotik iparrera zintzilik
kearen norantzan jarriz esperantza
eta sentituz bizirik
galdutako barne-gudek
ito gaituzte egarriz
baina bihar ere argituko du
eta egongo gara itzarrik
lehen eguzki izpiek
laztan gaitzaten berriz.
TANTA
Tristura bizitzan noizbehinka sentitzetik sarriago sentitzera igaro zen,
tristezia hau kroniko bihurtuko zitzaion beldurrez
penak hartu eta sutara bota zituen.
Penak erre bai baina kea begi ninietara sartu zitzaion,
eta geroztik lausotuta ikusten du dena,
egunero lanbrotuta balego bezala.
Bera bakarrik lanbroan ibili ezin eta besteen eskutik helduta soilik egiten zuen aurrera,
besteen eskua estutzeak bere tristeziak konpontzea ekarriko zuelakoan.
Konturatuko da egun baten begiak itxita
lanbroa desagertu egiten dela.
Amatatu egin da zerbait eta zuk, suak apeta hutsez ernetzen dituzun horrek, leihoak itxi dituzu kerik sar ez dadin. Baina usaina hartu duzu eta bazoaz urrun, oraindik ez baitzara ohitu suak itzaltzen ikustera. Joan zaitezke edonora; iparra aspaldi galdu zenuen.