özlemlerini anlatmalarını istedik. Bunları derleyip önce gazetede yayınladık. Daha sonra kitap haline getirdik. Benim ailem de yarım yüzyılı a�kın bir süre önce Türkiye�den Almanya�ya göç etmi�ti. Ben de ikinci nesil göçmenim. Beni bu kitabı yazmaya yönelten ilk dü�ünce böyle doğdu.
- Kitap bir otobiyograi mi, yoksa göçün mü tarihi?- Kitabın adı her ne kadar �Almanya�ya göç serüveni� olsa da konusu daha geni�. Ressamlar bazen yaptıkları resmin tamamını görmek, o ana kadar yaptıklarını değerlendirmek için tuvalden birkaç adım geri giderler … Benzer �ekilde, bu kitapta ben de biraz geri giderek çerçeveyi geni�lettim. Ailem Kırım kökenli … 1864 yılında Kırım�dan yola çıkıp Romanya üzerinden Anadolu�ya, Bursa�ya göç ediyor. 1960�lı yıllarda da Bursa�dan Almanya�ya göç ediyor. Dolayısıyla yakla�ık 150 yıllık bir göç hareketi … Belgeleriyle bu büyük göçü anlattım.
- Kitabınız göç tarihine not dü�mek olarak kabul edilebilir mi?- Ben tarihçi değilim. Bu kitap da bir tarih kitabı değil. Belki tarihçilere ham malzeme kaynağı veya Fransızca deyimiyle �la petite histoire� yani �küçük tarih� olabilir. Tarihçiler gelecekte bu ham malzemeler arasındaki bilgileri ara�tırır, yorumlar, değerlendirebilir … Bu malzemeler tarihçiler için önemli birer kaynaktır. Çünkü bu malzemelerin sahipleri olayların tanıklarıdır. Bu malzemelerin tümünün belki mutlak gerçeği yansıttığı iddia edilemez, ama bunların sayısı arttıkça gerçeği görmek o kadar kolayla�ır.
- Kitaba adını veren �Umut Peronu� Sirkeci garında mı?- Almanya�ya göç ilk yıllarda Sirkeci Garı�ndan ba�lıyor. Benim ailem de oradan yola çıkmı�. Ama kitaba adını veren Umut Peronu, Almanya�da Münih tren istasyonunda … Almanya’ ya o dönemlerde misair i�çi getiren trenlerin son durağı Münih tren istasyonundaki 11 numaralı peronmu�. Burada trenden inenler Almanya�nın dört bir yanına yine trenlerle devam edermi�. İ�te İtalyanlar bu perona �Umut Peronu� adını vermi�ler. Ben de bu sıfatı kullandım.
- Göçün dı�ında ailenizin, sizin ya�adıklarınız da var kitapta …- Ya�adıklarımı, gözlemlerimi anlattım. İnsanlar çoğu zaman içinde ya�adıkları ortamı göremezler. Fransız yazar Guy de Maupassant, Paris�te Eyfel Kulesi�nin yapılmasına hep kar�ı çıkmı�, �Bu kule Paris�e hiç yakı�mıyor� demi�. Eyfel Kulesi yapılmı�. Guy de Maupassant ise Eyfel�in içindeki kafeye her gün gidiyormu�. Ona bu durumu sormu�lar. Cevabı �öyle olmu�. �Eyfel kulesinin görünmediği tek yer burası! � Bunun gibi, içindeyseniz göremeyebilirsiniz bazı ayrıntıları … Bu çoğu ki�i için geçerlidir, ama uzun yıllardır yaptığım gazetecilik mesleğinin olmazsa olmazları, gözlem ve olayları irdelemedir … Gazeteciler içinde ya�adıkları ortamı gözlerler … Bu özellikleri de çoğu zaman onları dolaylı da olsa onları modern çağın tarihçileri yapar … Bu yüzden de gazeteler için tarihin taslakları nitelemesi yapılır zaten … Ben de ailemin göç sürecine ilaveten Almanya�da ya�adıklarımı, gözlemlerimi kitabıma yansıttım.
- Göçün geleceğini siz nasıl görüyorsunuz?
- Bizim göç süreci sırayla �misair i�çi�, �yabancı�, �göçmen� ve �Türk kökenli Alman� diye gidiyor. Dördüncü nesle gelirken gelecekte nasıl bir kimlik olacak sorusuyla kar�ıla�ıyoruz. Kimlik olu�umunda ortak bir tarihsel beraberlik, din, dil, köken birliği gerekir. Elli yılı a�kın sürede kolayca tanımlanamayan bu ger-
68