Արմեն Մխեյան
Դավաճանության գինը
ստանալով դուրս գալիս: Ոստիկանապետն անձամբ զրուցել էր Մհեր
Սեդրակյանի հետ ու հիմա շատ հարցերի պատասխաններ պարզ էին
դարձել: Մնում էր հայտնաբերել հանցագործներին ու ահաբեկչական
խմբավորման անդամներին: Հանրապետությունից դուրս եկող բոլոր
օդային ու ցամաքային ճանապարհները խիստ հսկողության տակ էին
վերցված: Անգամ հայտնի են դարձել հանցագործների անունները և
գտնվելու
վայրը: Օրեր
առաջ
լուր
էր
ստացվել դիվերսիոն
խմբավորման Հանրապետության տարածք ներթափանցման մասին:
Ձեռնարկված
օպերատիվ-հետախուզական
աշխատանքներն
արդյունք չէին տվել: Առավել ցավալի էր ընդունել, որ ողջ այս
խառնաշփոթ
ու
նախադեպը
չունեցող
հանցագործությունների
ետևում նաև հայ պաշտոնյաներ կան:
«Գողը տանից չլինի` եզը երդիկից չի փախնի», ժողովրդական
ասացվածքը տեղին է այստեղ նշել: Հիմա ողջ օդուժն ու զինված
ուժերը կբերվեն մարտական պատրաստության: Կտրուկ մեծանում է
պատերազմի
հավանականությունը,
քանի
խմբավորումը
Հանրապետության
որ
տարածք
է
հանցագործ
ներխուժել
հակառակորդի կողմից:
«Բայց ինչպե՞ս», - ինքն իրեն հարցնում էր ոստիկանապետը ու
սպասում զեկույցին, թե որտեղ են այժմ գտնվում այս գործի հետ
անմիջական կապ ունեցող անձիք` նախարարը, վարչության պետը,
ՀՔԾ- ի հատուկ գործերով բաժնի ղեկավարը, հանցագործների
խումբը և միակ ապացույցը, եթե այն դեռ չի ոչնչացվել:
Ստեփանյանները, կարելի է ասել, հերոսներ են:
«Հատկապես
Տաթևը:
Բայց
ինչու
հենց
սկզբից
ոստիկանություն»,- խորհում էր ոստիկանապետը:
81
չի
դիմել