Het gaat dus niet alleen om scenario’s te maken voor al die variabelen van onderwijsconstructie, maar dat je die cyclisch afstemt met wat het kind wil en kan. Bij getraumatiseerde kinderen is het een voorwaarde dat het kind én de ouders een uitspraak doen over het onderwijs waaraan hij/zij zich committeert. Na een bepaalde periode, bijvoorbeeld na vier weken, ga je opnieuw samen kijken en opnieuw samen afstemmen. Het POC heeft daarmee een onderwijsdesign- en een communicatief doel.
Wat miste je, zodat je tot ontwikkeling van POC bent gekomen?
k miste de kennis en de toepassing van
flexibilisering in het onderwijs, want
anders waren er geen thuiszitters of in ieder geval veel minder.
Het begint met bewustzijn. Het is een complexe situatie en daar is ook geen eenvoudig antwoord op. Het gaat er om de juiste interventies te doen bij de problematiek die je aankaart, waarbij je een ambitie of wens hebt. Dat is wel de essentie. Er zijn weinig ouders die zo denken: wat is de passende interventie? Want als je gepijnigd bent als ouder, kan je moeilijk zo denken. De pijn loopt voorop. Belangrijker is echter dat er ook weinig scholen zijn (of aanpalende organisaties) die zo denken. Handelen conform hoe men gewend is of hoe het is voorgeschreven staat flexibiliteit in de weg!
Is POC uniek?
n zijn cyclisch communicatieve vorm wel.
Het is onderwijsprogrammeren,
onderwijsontwerp, onderwijsconstructie, onderwijsdesign, met een kortcyclische afstemming. Bij de thuiszitters moet je van specifiek naar mogelijk groter gaan denken. Playground is een setting waarin we dit kunnen organiseren. Ik ben er een voorstander van een kind echt naar een volgend stadium te helpen, door het kind goed te laten vertellen waardoor het zijn eigen voorkeuren of angsten heeft. En zodra het kind het gaat vertellen, is het bezig zijn eigen ontwikkeling verder te trekken. Dat noemt men: de narratieve (verhalende) benadering. Die vormt voor een belangrijk deel basis voor precieze duiding van innerlijke ontwikkeling van het kind. En werkt vaak beter dan tests met afstandelijke en verborgen agenda’s. Met daarin ook een discutabel diagnose-behandeling denkmodel.
Is er al belangstelling?
Ik denk dat de belangstelling groter is dan men zich beseft. Het gaat er om de juiste keuzes te maken, het arrangeren van het juiste-, dus passende onderwijs. Flexibilisering wordt waar men kan best wel in praktijk gebracht, maar zonder dat mensen de term POC kennen én ook zonder dat goed ingeoefende professionaliteit daarin een rol speelt. Scholen kunnen die professionalisering inkopen bij ACT! als het gaat om dreigende schooluitval en de thuiszitters.
Voor welk type kinderen is het?
Voor de thuiszitter. Ik doe niet aan doelgroepen of typeringen. Het kunnen heel diverse kinderen zijn. Ik constateer alleen maar dat zij thuis zitten. De kinderen beschikken over relevante ervaringsinformatie. Ouder kennen hun kinderen ook goed en hebben formeel eigenaarschap en zeggenschap.
Dus op het moment dat je de afstemming tussen kind en ouder als hecht, vol vertrouwen, liefdevol, ook in de ideëen van waar het kind heen wil, dan heb je een partij waar je niet om heen kan: aan deze eigenaarschap en zeggenschap moet worden voldaan.
Al deze aspecten, die maken dat er op een bepaald moment arrangement keuzes liggen, waaraan het kind en het aanbiedende systeem of organisatie zich samen aan committeren. Dat is de essentie, om uit al die variaties vakkundige keuzes te maken en tot uitvoering te brengen.
Om niet te vergeten
Het POC-model kan worden toegepast indien de school de kosten daarvoor op zich neemt. Ook SWV's kunnen het model en de toepassing inkopen.
e-mail: [email protected]
Coby van der Veen
10
Het Passende Onderwijs Constructie - model
I
I