9. Βιβλιογραφία
[Αναλυτική βιβλιογραφία για το στοιχείο βλ.: ΤΕΚΜΗΡΙΑ / Φάκελος 1 ος - Παράρτημα
13 ο - Βιβλιογραφία].
Οι πρώτες γραπτές αναφορές για το καρπάθικο γλέντι και ειδικότερα για τα δομικά
του στοιχεία (τραγούδια, σκοπούς, μαντινάδες και χορούς) εμφανίζονται από τα τέλη
του 19 ου αιώνα. Συγγραφείς με καταγωγή από την Κάρπαθο και λαογραφική
προσέγγιση ως προς το δρώμενο, όπως ο Εμμ. Μανωλακάκης (1896) περιγράφουν
τον βίο των κατοίκων του νησιού (υλικό, εθιμικό, θρησκευτικό). Στο πλαίσιο αυτό
παραθέτουν πληροφορίες σε ποιες περιστάσεις οι κάτοικοι του νησιού συνηθίζουν
να τραγουδούν και να χορεύουν, χωρίς όμως να δίνουν περισσότερες λεπτομέρειες.
Αρκετοί
από
τους
συγκεκριμένους
λαογράφους-ερευνητές
με
σημαντικό
εκπρόσωπό τους τον Μ. Μιχαηλίδη-Νουάρο (1928) εκδίδουν και ανθολογίες
καρπαθιακών δημοτικών τραγουδιών, είτε από δικές τους καταγραφές, είτε
συνδυαστικά και με υλικό που είχαν εκδώσει σε φιλολογικά περιοδικά παλαιότεροι
από αυτούς συλλογείς. Αυτές οι συλλογές είναι σημαντικές, διότι οι ανθολόγοι
μεταγράφουν τα τραγούδια και τις μαντινάδες με τα γλωσσικά ιδιώματα
(ντοπιολαλιές) των χωριών του νησιού, καθώς επίσης συχνά τα παραθέτουν και με
τους χορούς που συνδυάζονται. Αυτού του τύπου οι καταγραφές και μελέτες του
στοιχείου από εντόπιους ερευνητές συνεχίζονται έως σήμερα, βασίζονται σε
ταξινομικές λαογραφικές και φιλολογικές προσεγγίσεις και συνήθως αναφέρονται σε
επιμέρους χωριά και εθιμικές περιστάσεις. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις μελέτες των: Ε.
Βαρίκα Μοσκόβη (δημοσιεύσεις περιόδου 1962-1981), Μ. Γ. Γεωργιάδη (δημοσιεύσεις
περιόδου 1962-1984), Ν. Κόνσολα (δημοσιεύσεις περιόδου 1963-1966), Μ. Μακρή
(δημοσιεύσεις περιόδου 1983-2017), Κ. Ι. Χαλκιά (δημοσιεύσεις περιόδου 1975-2003).
Ο Καρπάθιος καθηγητής Λαογραφίας Μ. Αλ. Αλεξιάδης συνέβαλε ιδιαίτερα στην
έρευνα και στη διάδοση της γνώσης γύρω από την αυτοσχέδια στιχουργία της
Καρπάθου τόσο στην προφορική όσο και στην έντυπη μορφή της (δημοσιεύσεις
περιόδου 1975-2018).
Σημαντική προσφορά στη μουσικολογική αποτύπωση του στοιχείου από την τρίτη
δεκαετία του 20 ου αιώνα αποτελούν οι εθνομουσικολογικές μελέτες, οι οποίες
πραγματεύονται επιμέρους στοιχεία του όπως τραγούδια, οργανοπαίκτες και
μουσικά όργανα. Οι εθνομουσικολόγοι ερευνητές, οι περισσότεροι από τους
οποίους δεν είναι ελληνικής εθνικότητας, προσεγγίζουν το καρπάθικο γλέντι και τα
στοιχεία του ως ενιαίο εθνομουσικολογικό φαινόμενο και η αποτύπωσή τους κινείται
53