στους άγραφους κανόνες του γλεντιού, και συγκεκριμένα στον σεβασμό της
ηλικιακής ιεραρχίας και της προσοχής στη σωστή εναλλαγή των θεμάτων του
γλεντιού. Τα κορίτσια αποκτούσαν τη γνώση του γλεντιού παρακολουθώντας τα
γλέντια, καταγράφοντας, αρχικά στη μνήμη τους και στη συνέχεια σε χαρτί, τις
μαντινάδες που λέγονταν και διατηρώντας το πολιτισμικό αυτό κεφάλαιο των
κοινοτήτων τους στις ατομικές και στη συλλογική τους μνήμη. Επιπλέον, σε διάφορα
χωριά, όπως για παράδειγμα, στο Όθος, νέοι και νέες έστηναν ‘πρόχειρα γλέντια’ σε
αυλόγυρους εκκλησιών ή σε άλλους ανοικτούς χώρους, όπου εξασκούνταν στον
χορό ώστε να είναι έτοιμοι για τα επίσημα γλέντια και τα πανηγύρια.
Πέρα, όμως, από την άτυπη και βιωματική αυτή εκμάθηση του γλεντιού στο πλαίσιο
της οικογένειας και της κοινότητας, εδώ και πολλές δεκαετίες, συγκεκριμένα από τη
δεκαετία του 1970 και εξής, τα στοιχεία του καρπάθικου γλεντιού μεταβιβάζονται στις
νεότερες γενιές και μέσω οργανωμένων μαθημάτων που προσφέρονται από
συλλογικούς φορείς όπως η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου (από τη Νομαρχιακή
Επιτροπή Λαϊκής Επιμόρφωσης – Ν.Ε.Λ.Ε.) και ο Δήμος Καρπάθου (από το
Πνευματικό Κέντρο Δήμου Καρπάθου, που συστάθηκε με τον νόμο του
Καποδίστρια), από το Λύκειο Ελληνίδων Καρπάθου και από τοπικούς συλλόγους. Τα
μαθήματα αυτά περιλαμβάνουν τη διδασκαλία παραδοσιακών οργάνων, σκοπών
και χορών από ντόπιους μουσικούς στα χωριά της Καρπάθου, αλλά και τη
διδασκαλία της τεχνικής της δημιουργίας μαντινάδων από τα παιδιά. Τα παιδιά
ενθαρρύνονταν από τους δασκάλους τους να φτιάξουν μαντινάδες με τη βοήθεια
των γονέων τους στο σπίτι πάνω σε συγκεκριμένα θέματα, να τις φέρουν στο
μάθημα, να τις αποστηθίσουν και να μάθουν να τις ταιριάζουν σε σκοπούς.
Ανάλογες οργανωμένες προσπάθειες μετάδοσης του γλεντιού εφαρμόζονται και
από συλλόγους της καρπαθιακής διασποράς. Τα αποτελέσματά τους ήταν θετικά,
καθώς κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό να εξοικειώσουν τους νεότερους Καρπάθιους
με τα στοιχεία του γλεντιού έτσι ώστε να μπορούν να τα αναγνωρίζουν και να
συμμετέχουν στα γλέντια. Με τα λόγια μιας Καρπαθιάς, η οποία τώρα διδάσκει το
γλέντι σε μικρά παιδιά, «πρώτα μπολιαστήκαμε από τα μαθήματα και μετά
κυνηγούσαμε το γλέντι».
Το καρπάθικο γλέντι μεταδίδεται:
•
Ως βιωματική, άτυπη μάθηση και διαδικασία μύησης στα περιβάλλοντα: α)
της οικογένειας στην καθημερινότητα και σε εορταστικά γεγονότα στο σπίτι
από γονείς, παππούδες και γιαγιάδες, συγγενείς και φίλους που διδάσκουν τις
42