κατακριτέες συμπεριφορές, κ.ο.κ. Με τον τρόπο αυτό μεταδίδονται αλλά και
διατηρούνται στη συλλογική μνήμη τα γλεντικά γεγονότα.
vi. Μετασχηματισμοί του Καρπάθικου Γλεντιού
Οι μετασχηματισμοί του καρπάθικου γλεντιού είναι φαινόμενο αναμενόμενο καθ’ όλη
τη διαδρομή του στοιχείου στον χρόνο. Οι μετασχηματισμοί οφείλονται στις αλλαγές
συνθηκών
(κοινωνικές,
ιστορικές,
πολιτικές,
οικονομικές,
επικοινωνιακές,
κλιματολογικές, πολιτισμικές) σε συνδυασμό με την γεωγραφική θέση και την
γεωμορφολογική δομή της κάθε καρπαθιακής κοινότητας ή ομάδας, καθώς και με
την δυνατότητά της να δέχεται και να ενσωματώνει εξωτερικά ερεθίσματα. Στην
περίπτωση του καρπάθικου γλεντιού παρατηρούνται οι εξής συνθήκες:
•
Η γεωγραφική θέση της Καρπάθου, η γεωμορφολογία της και οι
κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν επηρεάζουν την συχνότητα
μετακίνησης και επικοινωνίας των κατοίκων και στο ίδιο το νησί αλλά και με
τους εκτός νησιού πληθυσμούς. Το γεγονός αυτό επηρεάζει την εισαγωγή και
την αφομοίωση νεωτερικών πολιτισμικών στοιχείων τόσο στο γλέντι, όσο και
σε άλλες εκφάνσεις της ζωής των Καρπαθίων.
Η Κάρπαθος βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της ελληνικής επικράτειας
και λόγω της θέσης της ανήκει στην ακριτική νησιωτική ζώνη, με έως σήμερα
δυσκολίες πρόσβασης (αραιά δρομολόγια, ακριβό κόστος μετακίνησης,
μεγάλη διάρκεια ταξιδιού). Προσιτές περιοχές πρόσβασης προς αλλά και από
το νησί είναι τα νησιά της Κάσου και της Κρήτης (για τα χωριά από το
Μεσοχώρι και νοτιότερα) και της Ρόδου (για τα χωριά από το Μεσοχώρι και
βορειότερα). Στο ίδιο το νησί οι εσωτερικές μετακινήσεις έχουν και αυτές τη
δυσκολία τους. Τα Πάνω Χωριά (Όλυμπος, Διαφάνι, Σπόα, Μεσοχώρι) έχουν
μεταξύ τους σχετικά συχνή επικοινωνία ανάλογα με τις σχέσεις και τις ανάγκες
τους, όμως ακόμα και σήμερα λόγω της γεωμορφολογίας και των
κλιματολογικών συνθηκών που επικρατούν υπάρχει δυσκολία στην οδική
σύνδεσή τους με τα Κάτω Χωριά. Ο δρόμος που τα συνδέει είναι δύσκολος
και μακρύς ακόμα και μετά την ασφαλτόστρωσή του, η οποία ολοκληρώθηκε
μόλις το 2012. Είναι και αυτός ένας παράγοντας που εξηγεί τη σχετική
απομόνωση των βόρειων χωριών, και ιδιαίτερα της ορεινής Ολύμπου, από
την υπόλοιπη Κάρπαθο, και τη συνακόλουθη διατήρηση μιας αυστηρότερης
και συντηρητικότερης δομής στο γλέντι της, με λιγότερα νεωτερικά στοιχεία, σε
σύγκριση με τα άλλα χωριά.
16