เจ้าชานน้อย 008 | Page 5

5
ดังนั้นฉันจึงวาดแกะให เขา
มองดูอยางสนใจและวิจารณวา
" ไมใช แกะตัวนี้ไมสบายมาก วาด
ใหมอีกตัวซิ "
ฉันวาดใหม เพื่อนของฉัน
หัวเราะเบา ๆ พูดอยางออนนอมวา " เธอคง
จะเห็นนะวามันไมใชแกะ แตเปนแพะ
เพราะวามันมีเขา "
ฉันวาดใหมอีก แตเขาก็ปฏิเสธอีกเชนกัน
" ตัวนี้มันแกเกินไป ฉันตองการแกะที่จะยัง
มีชีวิตอยูตอไปอีกนาน "
เมื่อเปนเชนนั้นฉันก็หมด
ความอดทน ประกอบกับตองรีบซอม
เครื่องยนต ฉันจึงเขี่ย ๆ ภาพนี้ ฉันยื่นให
เขาและวา " เอา นี่คือกรง แกะที่เธอ
ตองการอยูในกรงนี " ้
จุไหม"
แตฉันประหลาดใจมากที่เห็นใบหนาของเขาสดใสขึ้นทันท
"เหมาะทีเดียว นี่แหละที่ฉันอยากได เธอคิดวาแกะตัวนี้กินหญา
"ทําไมหละ"
"เพราะวาบานฉันมันแคบนะซี "
"คงพอหรอก ฉันใหแกะเธอตัวเล็กนิดเดียว"
เขายื่นศรีษะมาใกลรูปวาด
"คงไมเล็กเกินไปนะ…..โอ…มันกําลังหลับดวย"
ฉันก็ไดทําความรูจักกับเจาชายนอยดวยประการฉะน