เจ้าชานน้อย 008 | Page 41

41
ตนขาว…"
สุนัขปานิ่งไปและมองดูเจาชายนอยเปนเวลานาน
"ไดโปรดเถิด …จงทําใหฉันเชื่อง" เขากลาว
"ฉันอยากจะทําเชนนั้น " เจาชายนอยตอบ "แตฉันไมมีเวลามาก
ฉันมีเพื่อนมากมายที่จะต องไปคนหา และสิ่งตาง ๆ มากมายที จ
ะตองเรียนร
อีก "
"เราจะรูจักแตละสิ่งซึ่งเรามีความสัมพันธดวยเทานั้น " สุนัข
ปากลาว "มนุษยเขาไมมีเวลาที่จะรูจักสิ่งไดทั้งสิ้น เขาซื้อของสําเร็จรูปจาก
พอคา แตเนื่องจากพอคาขายเพื่อนยังไมมีปรากฏ มนุษยจึงยังไมมีเพื่อน ถา
เธอตองการเพื่อน เธอจึงหัดใหฉันเชื่องซิ …"
"ตองทําอยางไรเลา " เจาชายนอยถาม
"เธอจะตองมีความอดทน" สุนัขปาตอบ "เธอจะตองนั่งหางจาก
ฉันหนอยในตอนแรก อยางนั้นแหละ นั่งบนหญา ฉันจะชายตามองดูเธอ และ
เธอก็อยาพูดอะไรเลยนะ เพราะ ภาษาคือที่มาของความเขาใจผิด แลวเธอก
เขยิบเขามาใกล ๆ ฉันมากขึ้นทุกวัน "
วันรุงขึ้นเจาชายนอยก็กลับมาอีก
"เธอควรจะมาในเวลาเดียวกันเสมอ" สุนัขปากลาว "เปนตนวา
ถาเธอเคยมาตอนบายสี่โมง ประมาณสักบายสามโมงฉันก็เริ่มเปนสุขแลว ยิ ง ่
เวลาลวงไปฉันก็เปนสุขมากขึ้น พอสี่โมงฉันก็จะรูสึกตื่นเตนและกระวน
กระวาย ฉันจะรูจักคุณคาของความสุข ….แตถาเธอมาไมเปนเวลา ฉันจะไมม
วันรูวาเมื่อไรฉันควรจะเตรียมใจของฉันไว … พิธีรีตองก็เปนสิ่งจําเปนเชนกัน "
"พิธีรีตองอะไร?" เจาชายนอยถาม
"คือสิ่งที่เรามักจะลืมเสียเชนเดียวกัน " สุนัขปากลาว"มันเปนสิ่ง
ซึ่งทําใหวันหนึ่งมีความหมายตางจากวันอื่น ๆ เวลาหนึ่ง มีความหมายเปน
พิเศษจากเวลาอื่น ๆ เปนตนวา พวกนายพรานก็ม พ
ิธีรีตอง เขาจะเตนรําใน
วันพฤหัสกับพวกสาว ๆ ในหมูบาน ดังนั้นวันพฤหัสจึงเปนวันที่พิเศษที่สุด
ฉันจะพาไปเที่ยวเลนจนถึงไรองุน แตถาหากพวกนายพรานเตนรําไมเปน
เวลา ทุกวันก็เหมือนกันหมด ฉันก็จะไมมีวันหยุดพักผอนเลย"