บันทึก 25 ปีธรรมศาสตร์ลำปาง บันทึก 25 ปีธรรมศาสตร์ลำปาง

ศาลากลางนั น ้ ไม่ใช่ของกระทรวงมหาดไทย แต่เป็นคุ ม ้ เจ้าหลวงนครล�ำปาง สองสามปีแรกเราพยายามร่วมทุกกิจกรรม ให้คน เห็นธรรมศาสตร์เนอะ มีอยู่ร้อยกว่าคนนี่แหละ เรามีเจ้าหน้าที่อยู่สิบคน แต่มีสตาฟเป็นหลายสิบ ทุกคนอยู่ในสปิริต “มีอะไร ให ช่วยท�ำบ้างคะ/ครับ” ดิฉันเริ่มสนใจเรื่องศาลากลาง ตอนที่คุณบุญชูขอให้ไปช่วยท�ำนิทรรศการเจ้ า บุ ญ วาทย์ ใ ห้ โ รงเรี ย น ไปค้ น หนั ง สื อ เก่า รูปภาพเก่าที่หอจดหมายเหตุแห่งชาติ ได้มาเป็นร้อยภาพ พวกเราคงเคยเห็น ก็เลยได้ทราบว่าศาลากลางตั้งอยู่บริเวณที่เป็นหอค�ำ เจ้าหลวงนครล�ำปาง แต่ทางจังหวัดไม่เคยมีใครสนใจ ดิฉันได้พบเจ้าบุษบา ธิดาองค์สุดท้ายของเจ้าบุญวาทย์ แปดเก้าสืบละมั้ง หลังจากนั้นไม่กี่ปีท่านก็สิ้น ราวๆ ๒๕๔๐ กว่า ตั้งใจว่าจะพยายามท�ำให้เห็นว่าที่ตรงนั้นเป็นสถานทีศักดิ์สิทธิ์ ตอนเจ้าบุญวาทย์สิ้น มีปัญหาการเงินมาก ลูกหลานหนีหาย ข้าหลวงเทศาฯเลยใช้เป็นที่ท�ำการของทางราชการไปเลย ตอนเรามาอยู่ที่ศาลากลาง ดิฉันเคยท�ำบุญเลี้ยงพระถวายเป็นกุศลแด่ท่าน ยังเคยเชิญพวกอัยการ โยธา ที่อยู่บริเวณ เดียวกันมาท�ำบุญด้วยกัน แล้วเราก็อยู่เย็นเป็นสุขกันมานะ ต้องถามอาจารย์ฝนที่มักจะอยู่ตอนค�่ำๆ ว่ารู้สึกได้รับการดูแลดี พี่ๆ MPE อยู่ยึดหัวหาดมาจนปี ๒๕๔๒ สังเคราะห์ (สังคมสงเคราะห์) รุ่นหนึ่งก็ไปเข้าพบอธิการนริศ อีกทางหนึ่ง อาจารย์เอนก อาจารย์พรชัย ก็ยกร่างหลักสูตรสหวิทย์ ชั้นเลิศที่เดียวในเมืองไทย แต่หาคนสอนโคตระยาก แถมด้วยฝึกชุมชนโคตระโหด อาจารย์สังเคราะห์จากท่าพระจันทร์ รังสิตมาเป็นก�ำลังใจให้พวกเราสม�่ำเสมอ อาจารย์ภาษาไทยภาษาอังกฤษมาประจ�ำ ห้องรองอธิการนั้น ตั้งใจเลือกให้เห็นความเป็นไปเป็นมาตลอดเวลา เลยมีคนมาถามทาง ขายของ แลกเงินเสมอๆ กิจวัตรของดิฉัน ก็ค อ ื รอว่ารถที ไ ่ ปรับอาจารย์มาหรือยัง และลงไปส่งอาจารย์ป ด ิ ประตูรถตู ใ ้ ห้แทบทุกวัน เพราะคิดว่าอาคารอุปกรณ์อาจจะขาดแคลน แต่เราต้องให้อาจารย์ที่เคยมาแล้วอยากมาอีก และก็ได้ตามนั้น โดยที่ส�ำคัญที่สุดคือ อาจารย์บอกว่านักศึกษาที่นี่น่ารัก ตั้งใจเรียน ล�ำปางเป็นต�ำนานเล่าขานกันที ท ่ า ่ พระจันทร์ร ง ั สิต เราได้เรียนกับอาจารย์ช น ั้ เลิศอย่าง อาจารย์เรืองศักดิ์ อาจารย์จ ฑ ุ าทิพย์ อาจารย ปฐมฤกษ์ อาจารย์พรชัย เราอยู่กลางเมืองเหมือนท่าพระจันทร์ มีของกินเยอะแยะ แต่เราก็มีร้านป้าเอียด ร้านอะไรดาวนะ ซุ้มน�ำ พี่เจี๊ยบ ซุ้มขนมพี่พิน ส้มต�ำเกี๊ยวทอด เราไปกิจกรรมทุกอย่างเพื อ ่ ประกาศนามธรรมศาสตร์ คนน้อย แต่ต อ ้ งเด่น พี่เป๋า พี่จุ้ยต้องช่วงชิงใหั ธรรมศาสตร์เป็นขบวน แรกในงานเดินเฉลิมพระเกียรติท ง ั้ หลาย ที ย ่ ง ั จ�ำข�ำกลิ ง ้ คือ เราไม่ม ร ี ถบัสหรูๆ มารับเหมือนที อ ่ น ื่ เขา เลิกงานที ส ่ วนเขลางค์ เราโบก รถหน่วยงานต่างๆกลับ กลุ ม ่ หนึ ง ่ กระโดดขึ น ้ ท้ายกะบะรถส�ำนักงานปศุส ต ั ว์ ข้างรถเขียนว่าห้ามขนสัตว์ข า ้ มเขต ๕๕๕ เรามีน ก ั ศึกษา ชายไม่มากนัก แต่ก็ใจสู้เหลือเกิน เล่นกีฬาทุกประเภทกับเขาไปหมด กลับจากเตะบอลก็ได้มีประเพณีโต๊ะจีนลิงใต้ต้นล�ำไย ที่บ้าน เช่าของดิฉ น ั กินทุกอย่างที ม ่ อ ี ยู ใ ่ นบ้าน โดยไม่ม เ ี ก้าอี ส ้ ก ั กี ต ่ ว ั แล้วเราก็ม ต ี น ้ คริสต์มาสกันด้วยนะ ปิ น ่ โต สมุดลายไทย รองเท้าฟองน� ำ ้ ต้องขอบคุณอาจารย์เอนก พี่ๆ MPE ที่มักจะฝากเงินมาให้ใช้เสมอๆ รับเพื่อนใหม่รถไฟไปรังสิต กับ ขึ้นรถไฟไปงานบอล ก็เป็นอีกสองประเพณีที่ประทับใจนะ คุณสมนึก MPE จัดการให รถไฟจอด โดยไม่ต อ ้ งมีสถานีส ง ่ พวกเราได้ งานบอล งานปฐมนิเทศ งานรับเพื อ ่ นใหม่ ล�ำปางทุ ม ่ สุดตัวสุดแรง เรื อ ่ งน่ารักในออฟฟิศ ของเราอีกเรื่องคือ ยัยไข่ไก่ คุณแม่ซื้อเปลสีชมพูให้ จุ้ยเอามาเลี้ยงอยู่ในห้องท�ำงาน นี่คือร�ำลึกถึงครั้ง ๒๕ ปีก่อน ที่ได้ร่วมวางอิฐก็นแรกๆ ก่อนที่จะก่อร่างสร้างกันมาเป็นมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร ศูนย์ล�ำปางในวันน ๕๙

บันทึก 25 ปีธรรมศาสตร์ลำปาง บันทึก 25 ปีธรรมศาสตร์ลำปาง | Page 69