ಶ್ರೀಗಂಧ Srigandha_2.0

ಹೆೊೀಗುವುದ್ೆೀ ಕ್ೆೀಮಕರ! ಯಾಕೆಂದರೆ ಬರಗಾಲ ಪ್ರದ್ೆೀಶದಿಂದ ಬಂದಿರುವ ಈ ಆನೆಗಳು ಸಧಯಕೆಂತೊ ರ್ಾಗ ಬಿಡಲಾರವು. ಜ್ಣನ್ದವನತ ಕತಲದ ಸಲತವ್ಗಿ ಒಬಬ ವಯಕಿುಯನೂನ, ಊರಿನ ಹಿತ್ಕ್ೆಗಿ ಒಂದತ ಕತಲವನೂನ, ದೆೋಶದ ಹಿತ್ಕ್ೆಗಿ ಒಂದತ ಗ್ರಮವನೂನ, ಆತ್ಮರಕ್ಷಣೆಗ್ಗಿ ಒಂದತ ದೆೋಹಸವನೂನ ಬಿಡತವುದತ ಉಚತ್ವೆಂದತ ತಿಳದವರತ ಹೆೋಳುತ್ುರೆ" ಎಂದು ತನು ಅಭಿಪಾರರ್ವನುು ಸೊಚಿಸಿತು. ಆ ಮಲದ ಅನುಭವರ್ುಕು ಮಾತುಗಳನುು ಕೆೀಳಿ ಇತರ ಮಲಗಳ್ ತಲೆದೊಗಿದವು. ಆಗ ಧಿೀಘಯಕಣ್ಯನೆಂಬ ಮತೆೊುಂದು ಮಲವು ಮುಂದ್ೆ ಬಂದು, "ಒಡೆರ್ನೆೀ! ಈ ಪ್ರದ್ೆೀಶವು ನಮಮ ತಾತಾ-ಮುತಾುತಂದಿರ ಕಾಲದಿಂದಲೊ ನಮಗೆ ಜನಮಭೊಮಿಯಾಗಿದ್ೆ. ಈ ಕ್ಷುಲಿಕ ಕಾರಣ್ಕೆೆ ಜನಮಭೊಮಿರ್ನುು ತೆೊರೆರ್ುವುದು ಅವಮಾನಕರಕ ಕೆಲಸ!.. ನಾವು ನಮಮ ಜನಮಭೊಮಿರ್ನುು ಬಿಟುಟ ಓಡಿಹೆೊೀಗುವುದಕೆಂತ, ಹೆೊರಗಿನಿಂದ ವಲಸೆ ಬಂದಿರುವ ಆನೆಗಳ ಹಿಂಡನೆುೀ ನಾವು ಉಪಾರ್ದಿಂದ ಇಲಿಿಂದ ಬೆೀರೆಡೆಗೆ ಹೆೊೀಗುವಂತೆ ವಯವಸೆಥ ಮಾಡಿಸಬೆೀಕು! ಅಂದರೆ ಮಾತರ ನಾವು ನಮಮ ಕುಲದ ಗೌರವವನುು ಉಳಿಸಿಕೆೊಂಡಂತಾಗುವುದು!" ಎಂದು ತನು ಅಭಿಪಾರರ್ವನುು ಸೊಚಿಸಿತು. ಲಂಬಕಣ್ಯನಿಗೆ ಈ ಧಿೀಘಯಕಣ್ಯನ ಮಾತು ಸಮಂಜಸವಾಗಿ ತೆೊೀರಿತು. ಆತನು ಆ ಆನೆಗಳನುು ಉಪಾರ್ದಿಂದ ಆ ಸರೆೊೀವರವನುು ಬಿಟುಟ ಬೆೀರೆಡೆಗೆ ಹೆೊತು ಹಾಕುವುದಕೆೆ ಉಪಾರ್ವನುು ಯೀಚಿಸತೆೊಡಗಿದನು. ಮಿಂಚಿನಂತೆ ಆತನಿಗೆೊಂದು ಸಮಂಜಸವಾದ ಉಪಾರ್ ಹೆೊಳೆಯಿತು. ಲಂಬಕಣ್ಯನು ಉಳಿದ ಮಲಗಳಿಗೆ ಧೆೈರ್ಯವಾಗಿರುವಂತೆ ವಿನಂತಿಸಿಕೆೊಂಡು, ತಾನು ದ್ೆೀವಧೊತನಂತೆ ವೆೀರ್ ಹಾಕಕೆೊಂಡು ಠೀವಿಯಿಂದ ಸರೆೊೀವರದ ದಂಡೆರ್ ಕಡೆಗೆ ಹೆೊರಟನು. ಸರೆೊೀವರದ ದಂಡೆರ್ಲಿಿದಾ ಒಂದು ಮರದ ನೆರಳಿನಲಿಿ, ಆಸನದಂತೆ ಬಂಡೆರ್ನಿುಟುಟಕೆೊಂಡು, ಗಂಭಿೀರ ಮುಖ್ಮುದ್ೆರಯಿಂದ ಅದರ ಮೀಲೆ ಕುಳಿತುಕೆೊಂಡನು. ಮುಂದ್ೆ ಸಿಲೆುೀ ಸಮರ್ದಲಿಿ ಆನೆಗಳ ದ್ೆೊರೆಯಾದ ಚ್ತುದಯಂತನು ಕರೀಡೆಯಾಡಲೆಂದು ಆ ಸರೆೊೀವರಕೆೆ ಬಂದು ಆಳೆತುರದ ನಿೀರಿನಲಿ ಬಿದು ಜಲಕರೀಡೆಯಾಡತೆೊಡಗಿದನು. ದಂಡೆರ್ಲಿಿ ದ್ೆೀವಧೊತನ ವೆೀರ್ದಲಿಿ ಕುಳಿತಿದಾ ಲಂಬಕಣ್ಯನು, ಗಂಭಿೀರ ವಾಣಿಯಿಂದ ಆ ಗಜರಾಜನನುು ಕುರಿತು, "ಎಲೆೈ! ಸೆೊಕೆದ ಮದಗಜವೆೀ! ಸಾಥನ ಮಾನಗಳ ತಿಳುವಳಿಕೆ ಇಲಿದ್ೆ ಹಿೀಗೆೀಕೆ ಸರೆೊೀವರದ ನಿೀರನುು 38

ಶ್ರೀಗಂಧ Srigandha_2.0 | Page 38