இருகின்ோ ளுள்றள இனிதாய்!- இருங்கள்! நீ பரன்தாயின் ஆனணதனன ஏற்ேபின் தானுள்றள பசன்ேிடலாம் என்ோனச் றசய்!( 28)
சிரித்தபடி ஈசன் சிறுவறன முப்புரத்னத எரித்தஎனன யாரும் எதிர்க்கார்! – புரிந்துபகாள்! என்வழியில் நீகுறுக்றக ஏேிநிற் காறத! றபா பசன்றுவி படன்ோன் றசர்த்து!( 29)
இவ்வுனரக் றகட்ட இளஞ்சிறுவன் அங்குடறன பசவ்விய பாதச் பசழுறவந்றத – எவ்விதமு பமன்கருத்தில் மாற்ேமினல ஏற்ேத் திருப்பவறர பசன்ேிடுவ ீ பரன்ோன் சினந்து!( 30)
றகாபத்தின் உச்சத்திற் பகாந்தளித்த ஈசந்தான் பாபம் புரியாதப் பாலனுக்குச் – சாபமும் தந்திட பவண்ணாது தானுடறன நந்தியினன முந்தி விடுத்தான் முனனந்து!( 31)
நந்திறதவன் வந்தனன் நற்பாடம் பசால்லிடறவ வந்றதான் நினலறயா வனத்துனரயும்- மந்தியின்னக மானலபயன் ோக மனலமகளின் பிள்னளநின்ோன் றகாலதிறல வ ீரங் பகாணர்ந்து!( 32)
காதிலிது றகட்டதும் கங்னகச் சடாமுடியன் பூதங் கனளப்றபார் புரிகபவன்ோன்- றசதந்தான் அங்கவர் பாடும்! அவன்யார் உலகாளும் சங்கரியின் பிள்னளயனச் சாற்று!( 33)