12 1 و خداوند موسي را خطاب كرده ، گفت:
2 بني اسرائيل را خطاب كرده ، بگو: چو زني آبستن شده ، پسر نرينه اي بزايد ، آنگاه هفت روز نجس باشد ، موافق ايام َطمث حيضش نجس باشد.
3 و در روز هشتم گوشت ُغلفة او مختون شود. 4 و سي وسه روز درخون تطهير خود بماند ، و هيچ چيز مقدس را لمس ننمايد ، و به مكان مقدس داخل نشود ، تا ايام ُطهرش تمام شود. 5 و اگر دختري بزايد ، دو هفته برحسب مدت َطمث خود نجس باشد ، و شصت و شش روز در خون تطهير خود بماند.
6 و چون ايام طهرش براي پسر يا دختر تمام شود ، بره اي يك ساله براي قرباني سوختني و جوجة كبوتر يا فاخته اي براي قرباني گناه به در خيمه اجتماع نزد كاهن بياورد.
دختر.
7 و او آن را به حضور خداوند خواهد گذرانيد ، و برايش كفاره خواهد كرد ، تا از چشمه خون خود طاهر شود. اين است قانون آن كه بزايد ، خواه پسر خواه
8 و اگر دست او به قيمت بره نرسد ، آنگاه دو فاخته يا دو جوجة كبوتر بگيرد ، يكي براي قرباني سوختني و ديگري براي قرباني گناه. و كاهن براي وي كفاره خواهد كرد ، و طاهر خواهد شد.
13 1 و خداوند موسي و هارون را خطاب كرده ، گفت:
2 چون شخصي را در پوست بدنش آماس يا قوبا يا لكه اي براق بشود ، و آن در پوست بدنش مانند بلاي برص باشد ، پس او را نزد هارون كاهن يا نزد يكي از پسرانش كه كهنه باشند بياورند.
3 و كاهن آن بلا را كه در پوست بدنش باشد ملاحظه نمايد. اگر مو در بلا سفيد گرديده است ، و نما ِيش بلا از پوست بدنش گودتر باشد ، بلاي برص است ، پس كاهن او را ببيند و حكم به نجاست او بدهد.
4 و اگر آن لكة براق در پوست بدنش سفيد باشد ، و از پوست گودتر ننمايد ، و موي آن سفيد نگرديده ، آنگاه كاهن آن مبتلا را هفت روز نگاه دارد. 5 و روز هفتم كاهن او را ملاحظه نمايد ، و اگر آن بلا درنظرش ايستاده باشد ، و بلا در پوست پهن نشده ، پس كاهن او را هفت روز ديگر نگاه دارد. 6 و در روز هفتم كاهن او را باز ملاحظه كند ، و اگر بلا كم رنگ شده ، و در پوست پهن نگشته است ، كاهن حكم به طهارتش بدهد. آن قوبا است. رخت خود را بشويد و طاهر باشد.
7 و اگر قوبا در پوست پهن شود بعد از آن كه خود را به كاهن براي تطهير نمود ، پس بار ديگر خود را به كاهن بنمايد. 8 و كاهن ملاحظه نمايد و هرگاه قوبا در پوست پهن شده باشد ، حكم به نجاست او بدهد. اين برص است.
9 و چون بلاي برص در كسي باشد او را نزد كاهن بياورند.
10 و كاهن ملاحظه نمايد اگر اماس سفيد در پوست باشد ، و موي را سفيد كرده ، و گوشت خام زنده در اماس باشد ،
11 اين در پوست بدنش برص مزمن است. كاهن به نجاستش حكم دهد و او را زنده نگاه ندارد زيرا كه نجس است.
12 و اگر برص در پوست بسيار پهن شده باشد و برص ، تمامي پوست آن مبتلا را از سر تا پا هر جايي كه كاهن بنگرد ، پوشانيده باشد ،
13 پس كاهن ملاحظه نمايد اگر برص تمام بدن را فرو گرفته است ، به تطهيرآن مبتلا حكم دهد. چونكه همة بدنش سفيد شده است ، طاهر است. 14 ليكن هر وقتي كه گوشت زنده در او ظاهر شود نجس خواهد بود.
15 و كاهن گوشت زنده را ببيند و حكم به نجاست او بدهد. اين گوشت زنده نجس است زيراكه برص است.
16 و اگر گوشت زنده به سفيدي برگردد نزد كاهن بيايد. 17 و كاهن او را ملاحظه كند و اگر آن بلا به سفيدي مبدل شده است ، پس كاهن به طهارت آن مبتلا حكم دهد زيرا طاهر است.
18 و گوشتي كه در پوست آن دمل باشد و شفا يابد ،
19 و در جاي دمل اماس سفيد يا لكة براق سفيد مايل به سرخي پديد آيد ، آن را به كاهن بنمايد. 20 و كاهن آن را ملاحظه نمايد و اگر از پوست گودتر بنمايد و موي آن سفيد شده ، پس كاهن به نجاست او حكم دهد. اين بلاي برص است كه از دمل درآمده است.
21 و اگر كاهن آن را ببيند و اينك موي سفيد در آن نباشد و گودتر از پوست هم نباشد و كم رنگ باشد ، پس كاهن او را هفت روز نگاه دارد.
22 و اگر در پوست پهن شده ، كاهن به نجاست او حكم دهد. اين بلا مي باشد.
23 و اگر آن لكة براق در جاي خود مانده ، پهن نشده باشد ، اين گري دمل است. پس كاهن به طهارت وي حكم دهد.
84