41 و نيز غريبي كه از قوم ، اسرائيل ، نباشد و به خاطر اسم تو از زمين بعيد آمده باشد ،
42 زيرا كه آوازة اسم عظمت و دست قوي�ت و بازوي دراز تو را خواهد شنيد ، پس چون بيايد و به سوي اين خانه دعا نمايد ،
43 آنگاه از آسمان كه مكان سكونت توست بشنو و موافق هر چه آن غريب از تو است دعا نمايد به عمل آور تا جميع قومهاي جهان اسم تو را بشناسند و مثل قوم تو ، اسرائيل ، از تو بترسند و بدانند كه اسم تو بر اين خانه اي كه بنا كرده ام ، نهاده است.
44 اگر قوم تو براي مقاتله با دشمنان خود به راهي كه ايشان را فرستاده باشي بيرون روند و ايشان به سوي شهري كه تو برگزيده اي و خانه اي كه به جهت اسم تو بنا كرده ام ، نزد خداوند دعا نمايند ،
45 آنگاه دعا و تضر�ع ايشان را بشنو و حق ايشان را بجا آور. 46 و اگر به تو گناه ورزيده باشند ، زيرا انساني نيست كه گناه نكند و تو بر ايشان غضبناك شده ، ايشان را به دست دشمنان تسليم كرده باشي و اسير كنندگان ايشان ، ايشان را به زمين دشمنان خواه دور خواه نزديك به اسيري ببرند ،
47 پس اگر ايشان در زميني كه در آن اسير باشند به خود آمده ، بازگشت نمايند و در زمين اسيري خود نزد تو تضر�ع نموده ، گويند كه گناه كرده ، و عصيان ورزيده ، شريرانه رفتار نموده ايم ،
48 و در زمين دشمناني كه ايشان را يه اسيري برده باشند به تمامي دل و به تمامي جان خود به تو بازگشت نمايند ، و و به سوي زميني كه به پدران ايشان داده اي و شهري كه برگزيده و خانه اي كه براي اسم تو بنا كرده ام ، نزد تو دعا نمايند ،
49 آنگاه از آسمان كه مكان سكونت توست ، دعا و تضر�ع ايشان را بشنو و حق ايشان را بجا آور. 50 و قوم خود را كه به گناه ورزيده باشند ، عفو نما و تمامي تقصيرهاي ايشان را كه به تو ورزيده باشند بيامرز و ايشان را در دل اسير كنندگان ايشان ترحم عطا فرما تا بر ايشان ترحم نمايند.
51 زيرا كه ايشان قوم تو و ميراث تو مي باشند كه از مصر از ميان كورة آهن بيرون آوردي.
52 تا چشمان تو به تضر�ع بنده ات و به تضر�ع قوم تو اسرائيل گشاده شود و ايشان را در هر چه نزد تو دعا دعا نمايند ، اجابت نمايي.
53 زيرا كه تو ايشان را از جميع قومهاي جهان براي ارثي�ت خويش ممتاز نموده اي چنانكه به واسطة بندة خود موسي وعده دادي هنگامي كه تواي خداوند ي ِه�و�ه پدران مارا از مصر بيرون آوردي .»
54 و واقع شد كه چون سليمان از گفتن تمامي اين دعا و تضرع نزد خداوند فارغ شد ، از پيش مذبح خداوند از زانو زدن و دراز نمودن دستهاي خود به سوي آسمان برخاست ،
55 و ايستاده ، تمامي جماعت اسرائيل را به آواز بلند بركت داد و گفت:
56 متبارك باد خداوند كه قوم خود ، اسرائيل را موافق هر چه وعده كرده بود ، آرامي داده است زيرا كه از تمامي وعده هاي نيكو كه به واسطة بندة خود ، موسي داده بود ، يك سخن به زمين نيفتاد.
57 ي�ه�و�ه خداي ما با ما باشد چنانكه با پدران ما مي بود و ما را ترك نكند و در ننمايد.
داريم.
58 و دلهاي ما را به سوي خود مايل بگرداند تا در تمامي طريقهايش سلوك نموده ، اوامر و فرايض و احكام او را كه به پدران ما امر فرموده بود ، نگاه
59 و كلمات اين دعايي كه نزد خداوند گفته ام ، شب و روز نزديك ي�ه�و�ه خداي ما باشد تا حق بندة خود و حق قوم خويش اسرائيل را بر حسب اقتضاي هر روز بجا آورد.
60 تا تمامي قوم هاي جهان بدانند كه ي�ه�و�ه خداي ما كامل باشد تا در فرايض او سلوك نموده ، اوامر او را مثل امروز نگاه داديد.
62 پس پادشاه و تمامي اسرائيل با وي به حضور خداوند قرباني ها گذرانيدند.
63 و سليمان به جهت ذبايح سلامتي كه براي خداوند گذزانيد ، بيست هزار گوسفند ذبح نمود و پادشاه و جميع بني اسرائيل ، خانة خداوند را تبريك نمودند. 64 و در آن روز پادشاه وسط صحن را كه پيش خانة خداوند است ، تقديس نمود زيرا چونكه مذبح برنجيني كه به حضور خداوند بود به جهت گنجايش قرباني هاي سوختني و هداياي آردي و پيه قرباني هاي سلامتي كوچك بود ، از آن جهت قرباني هاي سوختني و هداياي آردي و پيه ذبايح سلامتي را در آنجا گذرانيد.
65 و در آن وقت سليمان و تمامي اسرائيل با وي عيد را نگاه داشتند و آن انجمن بزرگ از م�دخ َل ح�مات تا وادي مصر هفت روز و هفت روز يعني چهارده روز به حضور ي�ه�و�ه ، خداي ما بودند.
66 و در روز هشتم ، قوم را مرخص فرمود و ايشان براي پادشاه بركت خواسته ، و با شادماني و خوشدلي به سبب تمامي احساني كه خداوند به بندة خود ، داود و به قوم خويش اسرائيل نموده بود ، به خيمه هاي خود رفتند
9
276