60 و تمامي بيماري مصر را كه از آنها مي ترسي بر تو باز خواهد آورد و به تو خواهد چسبيد.
61 و نيز همة مرضها و همة بلايايي كه درطومار اين شريعت مكتوب نيست ، آنها را خداوند بر تو مستولي خواهد گردانيد تا هلاك شوي.
62 و اگر قليل خواهيد ماند ، برعكس آن مثل ستارگان آسمان كثير بوديد ، زيرا كه آواز ي�ه�و�ه خداي خود را نشنيديد.
63 و واقع مي شود چنانكه خداوند بر شما شادي نمود تا به شما احسان كرده ، شما را بيفزايد همچنين خداوند بر شما شادي خواهد نمود تا شما را هلاك و نابود گرداند ، و ريشة شما از زميني كه براي تصرفش در آن داخل مي شويد كنده خواهد شد.
64 و خداوند تو را درميان جميع امت ها از كران زمين تا كران ديگرش پراكنده سازد و درآنجا خدايان غيراز چوب و سنگ كه تو و پدرانت نشناخته ايد ، عبادت خواهي كرد.
65 و درميان اين امت ها استراحت نخواهي يافت و براي كف پايت آرامي نخواهد بود ، و درآنجا ي�ه�و�ه تو را دل لرزان و كاهيدگي چشم و پژمردگي جان خواهد داد.
66 و جان تو پيش رويت معلق خواهد بود ، و شب و روز ترسناك شده ، بجان خود اطمينان نخواهي داشت. 67 بامدادان خواهي گفت: كاش كه شام مي بود ، و شامگاهان خواهي گفت: كاش كه صبح مي بود ، به سبب ترس دلت كه به آن خواهي ترسيد ، و به سبب رؤيت چشمت كه خواهي ديد.
68 و خداوند تو را در كشتيها از راهي كه به تو گفتم آن را ديگر نخواهي ديد به مصر باز خواهم آورد ، و خود را درآنجا به دشمنان خويش براي غلامي و كنيزي خواهيد فروخت و مشتري نخواهد بود.
29
ايد.
1 اين است كلمات عهدي كه خداوند در زمين موآب به موسي امر فرمود كه با بني اسرائيل ببند ، سواي آن عهد كه با ايشان در حوريب بسته بود.
2 و موسي تمامي اسرائيل را خطاب كرده ، به ايشان گفت: هرآنچه خداوند در زمين مصر با فرعون و جميع بندگانش و تمامي زمين عمل نمود ، شما ديده
3 تجربه هاي عظيم كه چشمان تو ديد و آيات و آن معجزات عظيم. 4 اما خداوند دلي را كه بداند و چشماني را كه ببيند و گوشهايي را كه بشنود تا امروز به شما نداده است.
5 و شما را چهل سال در بيابان رهبري نمودم كه لباس شما مندرس نگرديد ، و كفشها در پاي شما پاره نشد.
6 نان نخورده و شراب و مسكرت ننوشيده ايد ، تا بدانيد كه من ي�ه�و�ه خداي شما هستم. 7 و چون به اينجا رسيديد ، سيحون ، ملك حشبون ، عوج ، ملك باشان ، به مقابلة شما براي جنگ بيرون آمدند و آنها را مغلوب ساختيم.
8 و زمين ايشان را گرفته ، به رؤبينيان و جاديان و نصف سبط منسي به ملكيت داديم. 9 پس كلمات اين عهد را نگاه داشته ، به جا آوريد تا در هرچه كنيد كامياب شويد.
10 امروز جميع شما به حضور ي� ه�و� ه ، خداي خود حاضريد ، يعني رؤساي شما و اسباط شما و مشايخ شما و سروران شما و جميع مردان اسرائيل ،
11 و اطفال و زنان شما و غريبي كه در ميان اردوي شماست از هيزم شكنان تا آب كشان شما ،
12 تا درعهد ي�ه�و�ه خدايت و سوگند او كه ي�ه�و�ه خدايت امروز با تو استوار مي سازد ، داخل شويد.
13 تا تو را امروز براي خود قومي برقرار دارد ، و او خداي تو باشد چنانكه به تو گفته است ، و چنانكه براي پدرانت ، ابراهيم و اسحاق و يعقوب ، قسم خورده است.
14 و من اين عهد و اين قسم را با شما تنها استوار نمي نمايم ،
15 بلكه با آناني كه امروز با ما به حضور ي�ه�و�ه خداي ما در اينجا حاضرند ، و هم با آناني كه امروز در اينجا با ما حاضر نيستند. 16 زيرا شما مي دانيد كه چگونه در زمين مصر سكونت داشتيم ، و چگونه از ميان امت هايي كه عبور نموديد ، گذشتيم.
17 و رجاسات و بتهاي ايشان را از چوب و سنگ و نقره و طلا كه درميان ايشان بود ، ديديد. 18 تا درميان شما مرد يا زن يا قبيله يا سبطي نباشد كه دلش امروز از ي�ه�و�ه خداي ما منحرف گشته ، برود و خدايان اين طوايف را عبادت نمايد ، مبادا در ميان شما ريشه اي باشد كه حنظل و افسنتين بار آورد.
19 و مبادا چون سخنان اين لعنت را بشنود در دل خويشتن را بركت داده ، گويد: هرچند در سختي دل خود سلوك مي نمايم تا سير را و تشنه را با هم هلاك سازم ، مرا سلامتي خواهد بود.
20 خداوند او را نخواهد آمرزيد ، بلكه در آن وقت خشم و غيرت خداوند بر آن شخص دودافشان خواهد شد ، و تمامي لعنتي كه در اين كتاب مكتوب است ، بر آن كس نازل خواهد شد ، و خداوند نام او را از زير آسمان محو خواهد ساخت.
21 و خداوند او را از جميع اسباط اسرائيل براي بدي جدا خواهد ساخت ، موافق جميع لعنتهاي عهدي كه در اين طومار شريعت مكتوب است.
163