7 زيرا كدام قوم بزرگ است كه خدا نزديك ايشان باشد چنانكه ي�ه�و�ه خداي ما است ، در هر وقت كه نزد او دعا مي كنيم ؟
8 و كدام طايفة بزرگ است كه فرايض و احكام عادله اي مثل تمام اين شريعتي كه من امروز پيش شما مي گذارم ، دارند ؟
9 ليكن احتراز نما و خويشتن را بسيار متوجه باش ، مبادا اين چيزهايي را كه چشمانت ديده است فراموش كني و مبادا اينها در تمامي اي�ام عمرت از دل تو محو شود ، بلكه آنها را به پسرانت و پسران پسرانت تعليم ده.
10 در روزي كه در حضور ي�ه�و�ه خداي خود در حوريب ايستاده بودي و خداوند به من گفت: قوم را نزد من جمع كن تا كلمات خود را به ايشان بشنوانم ، تا بياموزند كه در تمامي روزهايي كه بر روي زمين زنده باشند از من بترسند ، و پسران خود را تعليم دهند.
11 و شما نزديك آمده ، زير كوه ايستاديد ؛ و كوه تا به وسط آسمان به آتش و تاريكي و ابرها و ظلمت غليظ مي سوخت.
12 و خداوند با شما از ميان آتش متك ّلم شد ، و شما آواز كلمات را شنيديد ، ليكن صورتي نديديد ، بلكه فقط آواز را شنيديد.
13 و عهد خود را كه شما را به نگاه داشتن آن مأمور فرمود ، براي شما بيان كرد ، يعني ده كلمه را و آنها را بر دو لوح سنگ نوشت. 14 و خداوند مرا در آنوقت امر فرمود كه فرايض و احكام را به شما تعليم دهم ، تا آنها را در زميني كه براي تصر�فش به آن عبور مي كنيد ، بجا آوريد. 15 پس خويشتن را بسيار متوجه باشيد ، زيرا در روزي كه خداوند با شما در حوريب از ميان آتش متك ّلم مي نمود ، هيچ صورتي نديديد.
16 مبادا فاسد شويد و براي خود صورت تراشيده ، يا تمثال هر شكلي از شبيه ذكور يا ُاناث بسازيد ، 17 يا شبيه هر بهيمه اي كه بر روي زمين است ، يا شبيه هر مرغ بالدار كه در آسمان مي پرد ،
18 يا شبيه هر خزنده اي بر زمين يا شبيه هر ماهي اي كه در آبهاي زير زمين است.
19 و مبادا چشمان خود را بسوي آسمان بلند كني ، و آفتاب و ماه و ستارگان و جميع جنود آسمان را ديده ، فريفته شوي و سجده كرده ، آنها را كه �يه�و�ه خدايت براي تمامي قومهايي كه زير تمام آسمانند ، تقسيم كرده است ، عبادت نمايي.
20 ليكن خداوند شما را گرفته ، از كورة آهن از مصر بيرون آورد تا براي او قوم ميراث باشيد ، چنانكه امروز هستيد.
نشوم.
21 و خداوند بخاطر شما بر من غضبناك شده ، قسم خورد كه از ُار�د�ن� عبور نكنم و به آن زمين نيكو كه ي�ه�و�ه خدايت به تو براي ملكي�ت مي دهد ، داخل
22 بلكه من در اين زمين خواهم مرد و از ُار�د�ن عبور نخواهم كرد ؛ ليكن شما عبور خواهيد كرد ، و آن زمين نيكو را به تصر�ف خواهيد آورد.
23 پس احتياط نماييد ، مبادا عهد ي� ه�و� ه ، خداي خود را كه با شما بسته است فراموش نماييد ، و صورت تراشيده يا شبيه هر چيزي كه ي�ه�و�ه خدايت به تو نهي كرده است ، براي خود بسازي.
24 زيرا كه ي�ه�و�ه خدايت آتش سوزنده و خداي غيور است.
25 چون پسران و پسر ان� پسران را توليد نموده ، و در زمين مدتي ساكن باشيد ، اگر فاسد شده ، صورت تراشيده ، و شبيه هر چيزي در بسازيد و آنچه در نظر ي�ه�و�ه خداي شما بد است بجا آورده ، او را غضبناك سازيد ،
26 آسمان و زمين را امروز بر شما شاهد مي آورم كه از آن زميني كه براي تصر�ف آن از ا ُر�د�ن بسوي آن عبور مي كنيد ، البته هلاك خواهيد شد و روزهاي خود را درآن طويل نخواهيد ساخت ، بلكه بالكل هلاك خواهيد شد.
27 و خداوند شما را در ميان قومها پراكنده خواهد نمود ، و شما درميان طوايفي كه خداوند شما را به آنجا مي برد ، قليل العدد خواهيد ماند. 28 و در آنجا خدايان ساخته شدة دست انسان از چوب و سنگ را عبادت خواهيد كرد ، كه نمي بينند و نمي شنوند و نمي خورند و نمي بويند. 29 ليكن اگر از آنجا ي�ه�و�ه خداي خود را بطلبي ، او را خواهي يافت ، بشرطي كه او را به تمامي دل و به تمامي جان خود تفحص نمايي. 30 چون در تنگي گرفتار شوي ، و جميع اين وقايع بر تو عرض شود ، در اي�ام آخر بسوي �يه�و�ه خداي خود برگشته ، آواز او را خواهي شنيد.
31 زيرا كه ي�ه�و�ه خداي تو خداي رحيم است ؛ تو را ترك نخواهد كرد و تو را هلاك نخواهد نمود ، و عهد پدرانت را كه براي ايشان قسم خورده بود ، فراموش نخواهد كرد.
32 زيرا كه ازاي�ام پيشين كه قبل از تو بوده است ، از روزي كه خدا آدم را بر زمين آفريد ، و از يك كنارة آسمان تا به كنارة ديگر بپرس كه آيا مثل اين امر عظيم واقع شده يا مثل اين شنيده شده است ؟
33 آيا قومي هرگز آواز خدا را كه از ميان آتش متكلم شود ، شنيده باشند و زنده بمانند ، چنانكه تو شنيدي ؟ 34 و آيا خدا عزيمت كرد كه برود و قومي براي خود از ميان قوم ديگر بگيرد با تجربه ها و آيات معجزات و جنگ و دست قوي و بازوي دراز شده و ترسهاي عظيم ، موافق هر آنچه ي�ه�و�ه خداي شما براي شما در مصر در نظر شما بعمل آورد ؟
35 اين بر تو ظاهر شد تا بداني كه ي�ه�و�ه خداست و غير از او ديگري نيست.
36 از آسمان آواز خود را به تو شنوانيد تا تو را تأديب نمايد ، و بر زمين آتش عظيم خود را به تو نشان داد و كلام او را از ميان آتش شنيدي. 37 و از اين جهت كه پدران تو را دوست داشته ، ذر�يت ايشان را بعد از ايشان برگزيده بود ، تو را به حضرت خود با قو�ت عظيم از مصر بيرون آورد.
141