آد و حوا گناهکار شدند . ما فرزندان آنها هستیم و در نتیجه ما نیز گناهکاریم . طبیعت ما ، طبیعتی گناه آلود است ، یا همانگونه که پولس می گوید ، ما طبیعتاً " فرزندان نا اطاعتی " هستیم ... مانند پدرمان ، آدم ، گناه کردیم و مانند او نیز می میریم . این تقصیر ما نیست که طبیعتی گناه آلود داریم و قطعاً این موضوع تقصیر خدا هم نیست . این تقصیر آدم و بد بدختی ما بود . خیلی نادان هستیم اگر خدا را م�قص�ر بدانیم . در عوض باید او را شکر کنیم . باید از او متشکر باشیم که به ما یک شانس دوباره براي زندگی کردن داده است . شانسی که به هیچ وجه استحقاق آنرا نداشتیم . و ما باید از او بطور ویژه تشکر کنیم زیرا او به ما راه فراري از گرفتاري هاي نا امید کنندة ما به ما داده است . ما بخاطر متولد شدن با یک طبیعت گناه آلود مقصر نیستیم ، اما اگر از راه فراري که خدا به ما پیشنهاد کرده است ، غفلت کنیم ، لایق سرزنش زیادي هستیم .
خلاصه خدا آدم را از خاك زمین سرشت . او با دمیدن روح زندگی در بینی او ، به او زندگی بخشید . خدا به آدم فرمانی داد و به او گفت که اگر نافرمانی کند ، مجازاتش مرگ خواهد بود . آدم و حوا فرمان خدا را زیر پا گذاشتند و مرگ را به زمین آوردند . همۀ انسانها از نسل آدم هستند ، همه گناهکارند و خواهند مرد . همانطور که در 3 درس بعدي می بینیم ، عیسی به بشر امید زندگی بخشید .
. 1 . 2 . 3 . 4 . 5 . 6
35