آد و حوا گناهکار شدند. ما فرزندان آنها هستیم و در نتیجه ما نیز گناهکاریم. طبیعت ما ، طبیعتی گناه آلود است ، یا همانگونه که پولس می گوید ، ما طبیعتاً " فرزندان نا اطاعتی " هستیم... مانند پدرمان ، آدم ، گناه کردیم و مانند او نیز می میریم. این تقصیر ما نیست که طبیعتی گناه آلود داریم و قطعاً این موضوع تقصیر خدا هم نیست. این تقصیر آدم و بد بدختی ما بود. خیلی نادان هستیم اگر خدا را م�قص�ر بدانیم. در عوض باید او را شکر کنیم. باید از او متشکر باشیم که به ما یک شانس دوباره براي زندگی کردن داده است. شانسی که به هیچ وجه استحقاق آنرا نداشتیم. و ما باید از او بطور ویژه تشکر کنیم زیرا او به ما راه فراري از گرفتاري هاي نا امید کنندة ما به ما داده است. ما بخاطر متولد شدن با یک طبیعت گناه آلود مقصر نیستیم ، اما اگر از راه فراري که خدا به ما پیشنهاد کرده است ، غفلت کنیم ، لایق سرزنش زیادي هستیم.
خلاصه خدا آدم را از خاك زمین سرشت. او با دمیدن روح زندگی در بینی او ، به او زندگی بخشید. خدا به آدم فرمانی داد و به او گفت که اگر نافرمانی کند ، مجازاتش مرگ خواهد بود. آدم و حوا فرمان خدا را زیر پا گذاشتند و مرگ را به زمین آوردند. همۀ انسانها از نسل آدم هستند ، همه گناهکارند و خواهند مرد. همانطور که در 3 درس بعدي می بینیم ، عیسی به بشر امید زندگی بخشید.
. 1. 2. 3. 4. 5. 6
35