Այս գաղափարն ու տպավորություններն իրենց առավել վառ արտահայատումը գտան , երբ նկարչության դասընթացի շրջանակներում ծանոթացա սուպրեմատիստական ուղղությանն ու դրան բնորոշ հատկանիշներին ։ Վերջինս ի հայտ է եկել 20 – րդ դարում , Ռուսաստանում ՝ Կազմիրի Մալևիչի կողմից , որով հաստատվում էր գույնի և ձևի « գերազանցությունը » արվեստի գործերում ։ Հենց գույնի գերակա և բարձրագույն արժեք լինելու , մյուս բոլոր նկարչական տարրերի հանդեպ գերակայություն ունենալու գաղափարները միանգամից ասոցացվեցին մարդու ՝ նմանատիպ վիճակին հասնելու ձգտման հետ ։ Միաժամանակ այն միտքը , որ ըստ սուպրեմատիզմի հիմնադիր Մալևիչի արվեստի այս տեսակը պետք է դառնար « մաքուր ստեղծագործության » առաջին քայլը , որտեղ հավասարվելու էին մարդու և բնության ստեղծարար ուժերը ուղղակիորեն ասոցացվեցին « Սիդհարթայում » նկարագրված մեդիտացիոն , ներդաշնակ և « բարձրագույն » հոգեվիճակի հետ ։