Արծրուն Պեպանյանի գրքեր ԱՆԿՈՒՄ, ԹԵ ՎԵՐԵԼՔ | Page 7

3. ՉԳՈՅՈՒԹՅԱՆ ՀԱԶԱՐ ՏԱՐԻ
Հայության սերուցքը միայն ներքին ճակատում չէր ոչնչանում:
Հայ ժողովրդին թուլացնելու, նրան մարտունակությունից զրկելու
ձգտումներ ունեին նաև նվաճողները: Այն նույն ժամանակ, երբ
դավանաբանական
տարաձայնությունների
պատճառով
ոչնչացվում էր ազգի քաղաքականապես ակտիվ հատվածը, թե’
բյուզանդացիք,
թե’
պարսիկները
հայկական
այրուձին
հեռացնում էին երկրից և կռվի ուղարկում ամենադժվարին
հատվածներըª նպատակ ունենալով ոչնչացնել այն: Ծրագրված
կերպով
թուլացվում
ջլատել
էին
նախարարաց
հայրենասիրությունն
տներըª կամենալով
արյան
մեջ
կրող
ազնվականությանը: Արաբական խալիֆաթի օրոք նախարարաց
տների
հարյուրավոր
ներկայացուցիչներ
խաբեությամբ
հրավիրվեցին Նախճավան, ձերբակալվեցին ու հրկիզվեցին: Այդ
ժամանակ արդեն ժողովրդի մեջ միտք կրող, անանձնական
գաղափարներ ունեցող ու այդ գաղափարներին անմնացորդ
նվիրվելու ընդունակ մարդիկ սարսափելիորեն չնչին տոկոս էին
կազմում: Ու երբ ընդամենը քսան հազարանոց սելջուկյան
բանակը
հայտնվեց
Հայաստանում,
մարդկային բազմամիլիոն
արտաքին վտանգը
երկրում
բազմությունն
դիմակայելու
այլևս
բնակվող
զրկված
ունակությունից:
էր
Իսկ
մոնղոլների հասցրած հարվածից հետո, երբ սեփական անդորրն
ապահելու նպատակով քոչվորները մորթեցին ազնվականական
վերջին տների արական սեռի բոլոր ներկայացուցիչներինª հայ
ժողովուրդը դադարեց այլևս լիարժեք պատմություն ունենալ:
7