Արծրուն Պեպանյանի գրքեր ԱՆԿՈՒՄ, ԹԵ ՎԵՐԵԼՔ | Page 40

Նվիրագործական
ծիսակարգի
հաջորդ
փուլն
արդեն
աստվածային ոլորտն էր, որին հասած արքան համարվում էր իր
հանրույթի
ոգեղեն
սովորական
օրենքը:
Նա
արդեն
պատկերացումներով:
անաչառ,
սիրառատ,
նվիրագործությունն
Նա
իմաստուն:
անցնում
էր
մարդ
չէր` մեր
կիսաստված էր`
Արքայի
կյանքի
«կենցաղային»
երեք
շրջանով`
հովվություն, զինվորություն և նոր միայն` արքայություն: Չէր
կարելի մարդուն երկիր կառավարել վստահել, եթե նա չգիտեր
մյուս խավերի խնդիրներն ու մտածումները:
Հայ հանրության
մեջ երեք դաս կար` արտադրողներ, զինվորներ, կառավարիչներ,
և արքայի խնդիրն էր` «կամրջել համակեցական տիեզերքի այդ
երեք մակարդակները: Եվ ապա` լծորդել դրանք աստվածային
ոլորտին»: Միայն այդ դեպքում էր հնարավոր համակեցական
կյանքի
տարբեր
բաղադրիչների
ներդաշնակությունը:
Աստվածային կամքին ականջալուր այսպիսի արքան բարիք էր
բերում իր հպատակներին, և նրան շատ դեպքերում հենց
Աստված էլ կոչում էին:
7.
«Երկու
ուժ,
երկու
հակադարձ
սկիզբ հազարամյակներ
շարունակ խաչվելով, միահյուսվելով և ձուլվելով ինչ-որ նորի,
ամբողջականի, ուղղորդում էին Հայաստանի կյանքը և կերտում
նրա ժողովրդի բնավորությունը. արևմուտքի սկիզբը և արևելքի
սկիզբը, Եվրոպայի ոգին և Ասիայի ոգին: Գտնվելով երկու
աշխարհների
ժողովուրդների
զարգացման
սահմանագծին,
բախման
արդյունքում
մշտապես
ասպարեզ,
հանդիսանալով
իրադարձությունների
ներգրավվելով
պատմության
մեծագույն հորձանուտներում, Հայաստանի համար ճակատագրի
40