Արծրուն Պեպանյանի գրքեր ԱՆԿՈՒՄ, ԹԵ ՎԵՐԵԼՔ | Page 15

առաջացավ արդարության հասարակական ձգտում: Սակայն
ազատագրական պայքարի մի քանի տարիների ընթացքում այն
չհասցրեց կուռ գաղափարախոսության վերածվել և այդպես էլ
մնաց որպես ձգտում: Եթե անկախության ձեռքբերման հետ
միաժամանակ
փոփոխություն
մենք
ստիպված
իրականացնել,
չլինեինք
գուցե
հասարակարգի
թե
այդ
ձգտումը
էականորեն ազդեր երկրում արդարության հաստատմանը, բայց
ստիպված էինք: Ու մեզ սպասում էին կապիտալիզմի կայացման
փուլի որոգայթները:
Ի մեծ դժբախտություն մեզ, նախորդ ռեժիմում ունեցվածքն
ամբողջությամբ պետական էր, իսկ դա նշանակում էր, որ
վերաբաժանվելու էր ազգային ողջ հարստությունը՝ ահռելի մի
կարողություն:
Արդեն
փաստել
գործընթացն
աղետի,
որ
ունեցվածքի
անխուսափելիորեն
եթե
օրենքներն
ենք,
կհանգեցնի
հասարակությունը
ամուր
չեն:
Այն,
վերաբաժանման
թույլ
որ
հայ
է
սոցիալական
կազմակերպված,
հասարակությունը
խորհրդային համակարգի փլուզման պահին բացարձակապես
անկազմակերպ էր, օրենքներինª խորթ, հասարակական կյանքը
կարգավորող առաջադիմական ավանդույթներից և մարդկանց
բնազդները զսպող պետական ինստիտուտներից զուրկª արդեն
ներկայացրել
ենք:
Նաև
փաստել
ենք,
որ
դեռ
Առաջին
հանրապետության տարիներին էր պարզվել, որ հայության մեջ
առաջացել է հազարամյա ստրկության ծնունդ, ազգ, հայրենիք
զգացողություններից զրկված մի շերտ: Խորհրդային տարիներին
լավ պահպանված ու բազմացած այդ շերտը 1991 թվականից
15