«Ψυχολογία :έρευνα & εφαρμογές»
Νοέμ, 2019
Tόμος 2, Τεύχος 5, ISSN: 2623- 3673
διέγερσης είναι μια επιτυχία τόσο για το προσωπικό όσο και για τον
ασθενή. Επιπλέον ασθενείς που τίθενται σε περιορισμό στο τμήμα
επειγόντων είναι πιο πιθανό να εισαχθούν σε Ψυχιατρική κλινική και
να έχουν παρατεταμένο χρόνο νοσηλείας (Beck et al., 1991).
Άλλωστε ο χαμηλός αριθμός περιστατικών περιορισμού αποτελεί
βασικό δείκτη ποιότητας παρεχόμενων υγειονομικών υπηρεσιών ενώ
παράλληλα περιορίζεται δραστικά η πιθανότητα τραυματισμού τόσο
των ασθενών όσο και του προσωπικού.
4.Στοιχεία διευκόλυνσης της αποκλιμάκωσης της διέγερσης στο
Τμήμα Επειγόντων
Υπάρχει περιορισμένη βιβλιογραφία σχετικά με τη λεκτική
αποκλιμάκωση στο τμήμα επειγόντων. Στα στοιχεία διευκόλυνσής
της ωστόσο θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται τα εξής:
4.1 Ο σχεδιασμός του χώρου του Τμήματος Επειγόντων
Ο χώρος του ΤΕΠ θα πρέπει να σχεδιάζεται με γνώμονα την
ασφάλεια. Τα έπιπλα θα πρέπει να είναι πακτωμένα και οι έξοδοι θα
πρέπει να είναι κατάλληλες και επαρκείς .Η πρόβλεψη για
εξασφάλιση ικανοποιητικής ηχομόνωσης εγγυάται τον περιορισμό
των ακουστικών ερεθισμάτων, που μπορεί να υποδαυλίσουν τη
διέγερση. Η επιλογή απαλού χρωματισμού
των τοίχων και
εξασφάλιση ιδανικής θερμοκρασίας περιβάλλοντος μειώνουν τα
εξωτερικά ερεθίσματα που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν επίσης
ευοδωτικά ως προς την κλιμάκωση της διέγερσης. Τέλος διάφορα
αιχμηρά αντικείμενα όπως στυλό κ.λπ. θα πρέπει να μην είναι
εύκολα προσβάσιμα στον ασθενή ή να βρίσκονται υπό τον άμεσο
έλεγχο του προσωπικού (Richmond et al., 2012).
4.2 Στελέχωση του ΤΕΠ με κατάλληλο προσωπικό
Για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του διεγερμένου ασθενούς, τα
μέλη του προσωπικού πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίζουν και
να ελέγχουν τα αναπτυσσόμενα αντιμεταβιβαστικά τους δυναμικά και
τις ενδεχόμενες αρνητικές τους αντιδράσεις.
4.3 Στελέχωση του ΤΕΠ με εξειδικευμένο προσωπικό
Αφού έχει επιλεγεί το κατάλληλο προσωπικό (επί τη βάσει των
στοιχείων προσωπικότητας) ακολουθεί η σχετική εκπαίδευσή του
στις ειδικές τεχνικές λεκτικής αποκλιμάκωσης. Οι τεχνικές αυτές
έχουν συνήθως τη μορφή λεκτικού βρόχου κατά τον οποίο ο κλινικός
πρώτα ακούει τον ασθενή, στη συνέχεια βρίσκει έναν τρόπο
ανταπόκρισης που να συμφωνεί ή να επικυρώνει τη θέση του
ασθενούς και στη συνέχεια διατυπώνει το τι αναμένει από τον
ασθενή. Αυτός ο βρόχος ενδέχεται να επαναληφθεί αρκετές φορές
μέχρι να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Επομένως η