Το τέλος του κόσμου
χιλιάδες μέτρα συρματόπλεγμα, κάτω από τα εχθρικά βλέμματα των
Γερμανών. Στο βάθος του κακοτράχαλου δρόμου τα φώτα του Σολφερίνο
θολά από τη βροχή.
Καλησπέρα Herr offizer! “Είμαι ένα θηρίο της απέραντης λήθης.
Επιδρομές στα χωριά. Ο Σαντόκ μπήκε σε μία κάμαρα, ξεγύμνωσε μία
άγνωστη και την βίασε μέσα σ’ ένα πανδαιμόνιο από τουφεκιές”.
“Ξέρετε τι με φέρνει εδώ”.
“Ναι”.
“Λοιπόν διαλέξτε, σας σκοτώνω ή με σκοτώνετε”.
“Σκοτώστε”.
Το είδος του αδιεξόδου του πολέμου όπου το θύμα δεν είναι στα
αλήθεια υπόλογο.
Μια φάλαγγα τριών χιλιάδων Γάλλων στρατιωτών λεηλατεί, στο
πέρασμα της, το χωριό την νύχτα. Τελικά, όμως, δεν υπάρχει τίποτα,
παρά μόνο η βία που πλάθει ανθρώπους δίχως όνομα και χωρίς
παρελθόν.
“Η δικαιοσύνη δεν θα περιμένει εδώ και το ξέρεις καλά”.
Θάνατος, θάνατος και εσύ σωπαίνεις.
“Σωπαίνω παιδί μου”, θα μου έλεγες μάνα αν με έβλεπες.
Μαμά.
Δεν με καταλαβαίνεις, κι όμως είσαι η μόνη που μπορεί να με
συγχωρέσει. Ζητάμε συγνώμη από εκείνους που ξέρουμε ότι μπορούν να
μας συγχωρέσουν.
Εσύ μονάχα μπορείς να το κάνεις, όμως δεν μπορείς να με διαβάσεις. Κι
όταν ο πόλεμος τελειώσει, θα επιστρέψω, θα σε κοιτάξω, θα ζητήσω
συγνώμη χωρίς άλλη εξήγηση κι εσύ θα μου χαμογελάσεις.
Υ.Γ.: Ο Ανρί Κορμερί, πέθανε στο Σεν Μπριέ από οβίδα, στις 11
Οκτωβρίου το 1914.
167