Το τέλος του κόσμου
Ανασηκώνω το χέρι μου να πιάσω το κόκκινο κουβάρι για να βγω. Να
έρθω σε εσένα. Η χλαίνη γιομάτη αίμα. Κάτω από τη μεγάλη γαλάζια
σουπιέρα που φορώ για κράνος, ανάμεσα στα δυο μελίγγια μου, η φλόγα
σιγοσβήνει. Σ’ ακολουθώ «ματιά» μου, μα δεν θωρώ τα πράσινα σου
μάτια. Δεξιά νιώθω τον τρόμο. Ζερβά τη σιωπή. Κι ανάμεσα στο
χωματένια στήθος μου είναι μονάχα ο θάνατος.
Κινώ να βγάλω μια κραυγή. Κατάφερα να πιάσω το κουβάρι. Σέρνω το
ανεμικό κορμί μου έξω από το σπήλαιο. Εκλιπαρώ να είσαι εκεί όταν θα
ανοίξω τα μάτια μου.
Στη σιωπή του χαρακώματος, μονάχα η τελευταία μου Κραυγή!!!
150